فرزندان خود را در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی تنها نگذاریم! دیر زمانی است که با گسترش فضاهای مجازی و ایجاد شبکه های اجتماعی جوامع بشری و خانواده های متعددی تحت تاثیر آن قرارگرفته اند. در این میان والدین ناچار و ناگزیرند که همپای فرزندان خود وارد اینگونه فضاها شوند. مرزها ، فرهنگ ها […]

فرزندان خود را در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی تنها نگذاریم!

دیر زمانی است که با گسترش فضاهای مجازی و ایجاد شبکه های اجتماعی جوامع بشری و خانواده های متعددی تحت تاثیر آن قرارگرفته اند. در این میان والدین ناچار و ناگزیرند که همپای فرزندان خود وارد اینگونه فضاها شوند. مرزها ، فرهنگ ها و رسوم ملل شکستنی شده اند و همگرایی انسانها روز به روز بیشتر می گردد . مردم بدون توجه به قومیت ، کشور، مذهب و رنگ و نژاد در حال تبادل اطلاعات و دست یابی در عرصه ی اینترنت هستند. حیات ملت های امروزی بسته به استفاده ی بهینه از اینترنت و میزان اثرگذاری در ارتباطات و دنیای مجازی است . شبکه های اجتماعی یکی از نمادهای دنیای مجازی اند که ورود به آنها فرصتی است برای تبادل اطلاعات.

سوالی که اینجا پیش می آید این است که علی رغم اینکه روز به روز شاهد افزایش شبکه های اجتماعی و پراکندگی دهکده ی جهانی هستیم آیا باید مانع حضور فرزندان خود در این گونه فضاها شویم و تمام امکانات را دور از دسترس آنها نگاه داریم و یا اینکه زمینه را برای حضور فعال آنان فراهم نمائیم و یا راهکار دیگری را باید پیش گرفت. بدون شک هرگز نمی توان فرزندان خود را از ورود به فضا های مجازی و شبکه های اجتماعی که بستری مناسب برای تبادل اطلاعات، تجربیات و … می باشند محروم نگه داشت چرا که ذات انسان به گونه ای آفریده شده که نسبت به مسائلی که محرومیت داشته باشد حریص تر است و از طرفی نمی توان فرزندان خود را از کاروان پیشرفت و فن آوری پیاده کرد. چرا که نیاز جامعه امروزی اقتضا می کند تا همپای سایر مردم ورود به فضای مجازی را تجربه کرد . در این میان نوجوانان بیش از دیگران تشنه و شیفته ی استفاده از فن آوریهای نوین هستند و بالتبع آسیب پذیرتر نیز هستند. اما آن سوی قضیه نیز پیداست که اگر راه ورود به فضای مجازی را برای فرزندان خود باز بگذاریم قطعا آنان به دلیل نداشتن دانش کافی و غلبه ی احساس بر عقل شاید به انحراف کشیده شوند.پس راه کار چیست ؟ چه چاره ای باید اندیشید؟

راهکارهای پیشنهادی جهت والدین:

1-والدین ناچارند متناسب با نیازهای جامعه و همپای فرزندان خود دانش رسانه ای خویش را افزایش داده تا از قافله ی پیشرفت عقب نمانند. چرا که اگر فرزندان متوجه عدم آگاهی والدین خود شوند به راحتی از این عدم آگاهی سوء استفاده نموده و به انحطاط کشیده می شوند.

2- به هیچ عنوان اجازه ندهید تا فرزندان شما از اینترنت مستقل ( اینترنت گوشی ) استفاده نمایند بلکه اینترنت خانگی گزینه مناسبتری است چرا که نظارت بر آن امکان پذیر است.

3- ساعاتی از شبانه روز را جهت ورود به اینترنت و شبکه های اجتماعی قرار داده و تمام اعضای خانواده در کنار یکدیگر از آن بهره مند شوند.

4- قبل از آنکه فرزندان شما مشتاق به استفاده از اینترنت و ورود به شبکه های اجتماعی باشند آسیب های اجتماعی آن را به ایشان بازگو نمایید.

5- به هیچ عنوان به فرزندان خود اجازه ی نصب فیلتر شکن ندهید چرا که ممکن است آنان روی حس کنجکاوی و داشتن هیجانات بالا که مقتضای سن آنان می باشد دست به خطا بزنند.

6- نظارت بر رفتار فرزندان و استفاده ی آنان از اینترنت باید حتما صورت گیرد اما نظارت بصورت نامحسوس و غیر مستقیم باشد. درهمین خصوص توصیه می شودکه رایانه درحال وپذیرایی منزل گذاشته شودچراکه نظارت بران راحت تراست.

7- والدین باید این فرهنگ را در خانه جا بیندازند که چیزی را از یکدیگر نباید مخفی نمایند و در این راه خود پیشقدم باشند به گونه ای که بر روی گوشی ها خود رمز نگذارند یا رمزی را که گذاشته اند دیگران نیز از آن مطلع باشند و نگاه کردن گوشی و کامپیوتر یکدیگر به معنای سرک کشیدن و دخالت در امور نیست.

8- قبل از خرید لوازم ارتباطی و ورود فرزندان به شبکه های اجتماعی حتما قوانین و مقررات خاصی را در منزل وضع کرده و خود والدین در رعایت کردن آن پیشرو باشند.

9- اوقات فراغت فرزندان خود را پر کنیم و آنان را به سوی ورزشهای مورد علاقه هدایت نمائیم. فرزندان بسیار بیشتر از تصور والدین دوست دارند که با آنان بازی و ورزش کرد و این میل را در آنان سرکوب نکنیم.

10- در شبکه های اجتماعی لازم است تا والدین با فرزندان خود به تبادل اطلاعات و بیان نکات اخلاقی بپردازند و از این منظر ارتباط موثری بین یکدیگر برقرار نمایند.