چرا بعضي کودکان به هم فحش مي دهند؟ غروب يک روز زيباي بهاري است، اعضاي خانواده در منزل هستند و با مهمان خود سرگرم خوش و بش کردن که کودک چهار ساله آنان از راه مي رسد و چند فحش زشت نثار بچه همسايه مي کند؛ مادر از خجالت لب خود را مي گزد، اما […]
چرا بعضي کودکان به هم فحش مي دهند؟
غروب يک روز زيباي بهاري است، اعضاي خانواده در منزل هستند و با مهمان خود سرگرم خوش و بش کردن که کودک چهار ساله آنان از راه مي رسد و چند فحش زشت نثار بچه همسايه مي کند؛ مادر از خجالت لب خود را مي گزد، اما پدر به بد زباني فرزندش مي خندد و در مقابل اعتراض همسرش مي گويد اشکال ندارد بچه است ديگر ….
امروز بسياري از والدين نگران بد دهاني يا بد زباني فرزندشان هستند و از خود مي پرسند که آن ها اين صحبت هاي زشت را از کجا ياد گرفته اند؟ آيا خودمان مقصر بوده ايم؟ و چگونه مي شود اين عادت ناپسند را از او بگيرند؟
بسياري از اعمال بچه ها از عملکرد والدين نشأت مي گيرد. کودکان رفتارها و گفتار پدر و مادر خود را به طور ناخودآگاه دروني مي کنند. رفتارهاي درون فکني شده جزو معيارهاي نهادينه شده کودک قرار مي گيرد و سپس او مطابق با اين معيارها عمل مي کند. کودک والدين خود را به عنوان الگوهاي زندگي مي پذيرد. در بعضي خانواده ها والدين با فرزندان خود بسيار خشن رفتار مي کنند و از حرف هاي زشت استفاده مي نمايند و فرزندان نيز آزادانه اين عبارات را به کار مي برند و هيچ گونه اقدامي جهت جلوگيري از آن به عمل نمي آيد. والدين چه حرف زشت را به فرزند خود بگويند و چه در حضور او براي فرد ديگري به کار ببرند کودک آن را مي آموزد و به وقت نياز آن را به زبان مي آورد.
از ديگر علت يادگيري کلام زشت، ارتباط کودکان با بچه هاي ديگر است. بسياري اوقات کودکان عامل فحش يا بدزباني يکديگرند. در کوچه، مهد کودک، مدرسه و هر جاي ديگري که بچه ها فرصت بازي و به خصوص درگيري با يکديگر را پيدا کنند اين بدآموزي صورت مي گيرد.
يکي ديگر از عوامل بدزباني در بچه ها، به کارگيري کلام زشت به عنوان اعتراض است. کودک با بر زبان آوردن اين کلمات اعتراض خود را نشان مي دهد. اين نوع رفتار تلافي جويانه است که بچه ها در پيش مي گيرند.
آن ها احساس مي کنند فقط با اداي اين کلمات است که تخليه هيجاني مي شوند و مي توانند نارضايتي خود را نشان دهند.
گاهي که کودک خردسال براي اولين بار از اين کلمات زشت استفاده مي کند موجب خنده اطرافيان مي شود. اين گونه برخورد از همان ابتدا براي او حکم تشويق به انجام اين رفتار را خواهد داشت و به تدريج به آن عادت مي کنند.
در پاره اي از موارد نيز کودکان با بر زبان آوردن حرف هاي زشت مي توانند به خواسته هاي خود برسند. بنابراين بد زباني را راهي براي رسيدن به اهداف خود تلقي مي کنند و در درازمدت جزو رفتارهاي آنان مي شود.
راه حل هاي پيشنهادي براي جلوگيري از فحش دادن کودکان:
1ـ والدين بايد به طور کلي ناسزاگويي را ترک کنند و به کودکان خود توضيح دهند که رفتار قبل آن ها درست نبوده است.
2ـ کنترل محيط بسيار مهم است، بايد با دور کردن کودک از محيط هاي ناسالم، دوستان و رفت و آمدهاي مناسبي را جايگرين آن کنند.
3ـ والدين با دقت بيشتري براي کودکان خود کارتون و بازي رايانه اي انتخاب کنند.
4- با شندين حرف زشت کودک نخنديد بلکه با او صحبت کنيد و برايش دوستانه توضيح دهيد که اين کار را تکرار نکند.
5- در پي ايجاد موقعيت هايي باشيد که کودک احساس نشاط و دوست داشتني بودن را تجربه کند.
6- روش هاي سخت گيرانه والدين، رفتارهاي پرخاشگرانه و ناسزاگويي را در کودک افزايش مي دهد. با کودک خود در فضايي صميمانه رفتار کنيد.
7- چنانچه ناسزاگويي همراه با لج بازي با تحرک بيش از حد باشد به روان شناس کودک مراجعه نماييد.
سعادتمند باشيد
عبداله سیرجانی
