کشاکش اولیا بر سر موضوع جا به جایی دو مدرسه؛والدین باهنر: مدرسه «رحیمی» جای ژن های خوب است!

کارشناسان: اجرای مصوبه آموزش و پرورش، راندمان یادگیری 1500 دانش آموز را تضمین می کند

نام مدرسه شهید باهنر برای نیشابوری ها نامی آشنا است؛ یکی از مدرسه های قدیمی شهر که شمار زیادی از پدران و مادران امروز، دوران تحصیل‌شان را در آن سپری کرده اند؛ مدرسه ای در دو شیفت مجزای دخترانه و پسرانه که اکنون و پس از بازسازی و تبدیل ساختمان قدیمی و فرسوده‌ی آن به دو ساختمان نوساز به نام های دُرسا و پارسا حسینی، چشم به راه بود تا به سیاق این چند دهه، پذیرای دختران و پسران دبستانی نیشابوری باشد. شاید هنگامی که شهروند نیک اندیش دو ساختمان را در یک محوطه می ساخت گمان نمی کرد امروز به مساله مهمی در سطح شهر تبدیل شود و پای آموزش و پرورش، فرمانداری و حتی اداره کل و دادستانی را به ماجرا باز کند! این دو ساختمان که به فاصله ای اندک از هم در حیاطی مشترک ساخته شده، مصوبه‌ی آموزش و پرورش شهرستان را در پی داشته تا به گفته‌ی والدین بچه های مدرسه اصغر رحیمی «صورت مساله‌ی ایجاد شده را پاک کنند و به جایش با نقل و انتقال بچه های دو مدرسه، راه حل جدیدی برای مساله ای نوتراش پیدا کنند.»

ماجرا چنین است که پیشنهاد شده تا دختران شهید باهنر راهی مدرسه‌ی اصغررحیمی شوند و پسران اصغر رحیمی از مدرسه خودشان به مدرسه باهنر اسباب بکشند! دلیل آموزش و پرورش برای این جا به جایی اما منفعت عمومی و به وجود آمدن شیفت ثابت صبح برای حدود 1500 دانش آموز این دو آموزشگاه است. ماجرا اما به این سادگی حل نشد! چرا که این تصمیم اعتراض و تجمع اولیای دانش آموزان اصغر رحیمی در مقابل آموزشگاه و پس از آن در برابر فرمانداری را در پی داشت.

«خیام نامه» در خصوص چرایی این اعتراضات، ضمن گفتگو با والدین، به تحقیق میدانی و صحبت با کارشناسان امر، به شرح و تبیین ماجرا می پردازد. یادآور می شود «به گفته‌ی والدین معترض» در تجمع هایی که طی هفته گذشته سامان یافته بود، از آموزش و پرورش نیشابور، تنها یکی از اعضای حراست اداره در جمع  حضور یافته که چون به گفته‌ی معترضان گفتگو بین حراست و اولیا به جدال لفظی انجامیده است، موجب شده آنان حکمیت را به فرمانداری بسپارند.

بر اساس مشاهدات خبرنگار «خیام نامه» به دلیل عدم حضور شخص فرماندار در نخستین مراجعه‌ی والدین به فرمانداری، قرار ملاقات به روز بعد یعنی 18 تیر ماه 98 موکول شد. به این ترتیب در جلسه ای با حضور نمایندگانی از آموزش و پرورش، نمایندگان اولیای بچه ها و فرماندار قرار شد که تیمی 6 نفره متشکل از دو نفر از آموزش و پرورش، 2 تَن از اولیا و 2 کارشناس از اداره کل آموزش و پرورش استان حَکَم شوند تا پس از دو هفته نظر قطعی و لازم الاجرا در خصوص مصوبه آموزش و پرورش شهرستان مبنی بر ادغام دو مدرسه‌ی پسرانه و تفکیک مدرسه‌ی دخترانه از پسرانه باهنر را صادرکنند.

به رغم آن که عدم حضور مهرآبادی، رئیس اداره آموزش و پرورش شهرستان، در تجمع ها و مراجعات اولیای معترض به یک علامت سوال از سوی والدین تبدیل شده، پرسش بزرگ تر زمانی ایجاد شد که خبر رسید از سوی دفتر خانم نماینده با شماری از اولیا تماس گرفته شده و از آنان خواسته شده با مراجعه به دفترش وی را در حل مساله دخیل کنند! این پیشنهاد که از سوی بیشتر والدین رد شد، تنها از سوی چند نفر پاسخ مثبت گرفت و این بانوان با حضور در دفتر هاجر چنارانی و دیدار با وی، به طرح مساله پرداختند؛ به گفته‌ی شاهدان عینی وی بر اساس شنیده های والدین، ضمن برقراری تماسی تلفنی، ابراز کرده که با فرماندار شیبانی گفتگو می کند؛ تماسی که بعدا در جلسه حضوری با فرماندار، نه تنها حرفی در موردش به میان نیامده که حتی مورد اشاره هم قرار نگرفته است!

نقل و انتقال دانش آموزان به خاطر تداخل جنسیتی!

اجتماع اولیای مدرسه‌ی اصغر رحیمی در اعتراض به ادغام دو مدرسه‌ی پسرانه و به گفته‌ی خودشان، به دلیل حفظ سطح آموزشی قابل قبول و ایجاد فضای مناسب برای پرورش بچه ها در این مدرسه است، آن ها می گویند: نمی خواهیم مدرسه ای که بچه هایمان به آن عادت کرده اند و فضای امنی که برایشان ساخته ایم، با فضاهای آموزشی دیگر تلفیق شود؛ با این حال شماری از آنان نیز در گفتگو با خبرنگار، دلیل ادغام را که از سوی آموزش و پروش مصوب شده، پیش گیری از «تداخل جنسیتی»! می دانند.

«خیام نامه» درگفتگو با یکی ازحاضران در تجمع مقابل فرمانداری که نماینده اولیا نیز هست، می پرسد: دلیل اصلی مخالفت شما با انتقال فرزندان تان به مدرسه‌ی شهید باهنر چیست؟ حریرچی می گوید: دلیل نخست این که بر اساس محیط و مدیریت فعلی تصمیم به ثبت نام فرزندانمان گرفته ایم؛ این مدرسه آن طور که بر سردرش نوشته شده به صورت هیات امنایی اداره می شود و خود والدین به تناسب توان و امکاناتی که دارند در بهبود شرایط مدرسه مشارکت می کنند؛ البته ما همین امروز مطلع شدیم که مدرسه برای هیات امنایی شدن باید زمانی را سپری کند و فعلا در اختیار آموزش و پرورش است اما طی مدت زمانی که بچه های ما در این مدرسه بودند، مشارکت والدین بر فرض هیات امنایی بودن، به نسبت توان شان پر و پیمان بوده است. (خیام نامه پس از این گفتگو در پرسش و پاسخی با آموزش و پرورش تایید می کند که مدرسه اصغر رحیمی هنوز به صورت هیات امنایی اداره نمی شود و آموزش و پرورش اختیار دار امور مربوطه است.)

دردسر امروز حاصل عدم نظارت بر ساخت و ساز مدرسه است

حریرچی می افزاید: مدرسه‌ی باهنر همیشه بر اساس شیفت چرخشی دخترانه و پسرانه کار می کرده؛ حالا یک نفر پیشنهاد داده همه شیفت ثابت صبح باشند و چون نمی شود دختر و پسر در یک محوطه حضور یابند، پس جای دختران این مدرسه را با پسران آن مدرسه عوض کنیم!

او می گوید: وقتی دو ساختمان را در یک  فضا می ساختند یک نفر از مسئولان به این معضل پی نبرده است که چرا باید دو ساختمان در یک فضای مشترک و به فاصله ای ناچیز از هم بنا شود!؟ همچنین آن ها به این موضوع توجه نکرده اند که نکات ایمنی مثل ورود ماشین آتش نشانی به محوطه مدرسه با سردر  فعلی امکان پذیر نیست!

رضایی یکی از اولیای مدرسه اصغر رحیمی وارد گفتگو می شود: شما فکر کنید یک مدرسه در یک محوطه کوچک بیش از 400 دانش آموز داشته باشد، حالا چندصد دانش آموز دیگر هم به آن اضافه کنید، جای نفس کشیدن می ماند؟

رضایی می افزاید: به فرض که با دو سیستم مدیریت و دو زمان بندی متفاوت بچه ها را کلاس بندی کنند، آیا دانش آموزی که سر کلاس است و در حیاط مدرسه صدای بازی و شادی بچه های مدرسه‌ی دیگر را می شنود، تمرکزی روی درس و حرف معلم خواهد داشت؟

گنجاندن 1000 دانش آموز در فضایی به اندازه 400 نفر، خطر آفرین است

رضایی ضمن اشاره به تمایل پسربچه ها برای جست و خیز و تحرک بیشتر می گوید: اگر هم بخواهند همه‌ی 1000 نفر را در یک فضا که برای 400 نفر تعریف شده بگنجانند، شما تصور کنید چه آسیب های اجتناب ناپذیری در انتظار بچه ها خواهد بود؟ ضمن این که اگر بخواهند دختران باهنر را به مدرسه اصغر رحیمی منتقل کنند، به دلیل شمار زیاد دختران ــ چنان که در سال گذشته وقتی مهمان اصغر رحیمی بودند شاهد بودیم و به ناچار از نمازخانه و کتابخانه هم استفاده می کردندــ باز هم ناچارند به دلیل گنجایش محدود اصغر رحیمی، آن ها را به دو شیفت تقسیم کنند؛ می خواهم بگویم هر جور نگاه کنی مساله‌ی یک شیفت شدن این مدارس جور در نمی آید ضمن این که مدارس زیادی الان در سطح شهر به صورت دوشیفت چرخشی دخترانه و پسرانه اداره می شوند.

در همین حال «خیام نامه» مطلع شده که شماری از والدین بچه های «شهید باهنر» ضمن اعتراض به اولیای مدرسه «اصغر رحیمی» آنان را متهم به خودبرتربینی می کنند؛ آنان می گویند: مدرسه اصغر رحیمی جای ژن های خوب است!

ماهی گیری از آب گل آلود به نفع دانش آموزان نیست!

ما ضمن طرح این پرسش با اولیای اصغر رحیمی، خواستار پاسخ آن ها به انتقاد مطروحه شدیم؛ در پاسخ شماری از والدین «اصغر رحیمی» طی نامه ای طرح چنین مساله ای را سوءاستفاده خوانده اند و از اولیای دانش آموزان شهید باهنر خواسته اند با چنین گفتمانی همراه نشوند و خطاب به آنان نوشته اند: در حالی که فرزندان دلبندتان در فضای استاندارد درس می خوانند، راضی نشوید که با اضافه شدن چندصد دانش آموز دیگر این فضای ایمن از بین برود.

در بخشی از نامه آنان آمده است: درد، دغدغه و حرف ما با شما بر سر منافع فرزندانمان مشترک است پس شما نه دوشادوش که جلوتر از ما از حق فرزندانتان دفاع کنید.

در این یادداشت ضمن برشمردن خطرات ناشی از ازدحام بچه ها در یک فضای محدود، از والدین شهید باهنر درخواست شده که با هر نوع فنس گذاری بین دو ساختمان، تغییر ساعت های کلاسی دو مدرسه، دیوار کشیدن و هر کاری که به دور از ایمنی و استاندارد مدارس است، مخالفت کنند.

اولیای «اصغر رحیمی» به موضوع سرویس دهی بچه ها، فشار و ازدحام هنگام تعطیلی مدرسه یا در زنگ تفریح، شلوغی و ترافیک سنگین خیابان اشاره کرده اند و اذعان داشته اند که شماری قصد دارند که از آب گل آلود ماهی بگیرند و ضمن پاشیدن بذر نفاق و بدگمانی، به جای پیش بینی و حل مساله، صورت آن را عوض کنند!

شرایط یکسان برای همه با راندمان بالاتر

برای راستی آزمایی وصحت سنجی اظهاراتی که از دو سوی ماجرا به گوش می رسد، «خیام نامه» با یک کارشناس مستقل گفتگو کرده است؛ وی که به دلایلی مایل نیست نامش فاش شود، به تک تک اظهارات با مستندات و بر اساس آمار پاسخ می دهد؛ نخست از او می پرسیم: دلیل اصلی ادغام پسران و جا به جایی دختران در این دو مدرسه چیست؟

او که خود معلم است در پاسخ می گوید: آمارها نشان می دهد که راندمان یادگیری بچه ها در شیفت عصر به شدت افت می کند؛ مهم ترین دلیل این مصوبه «منفعت عمومی» است؛ یعنی به جای آن که ما یک مدرسه با شیفت ثابت صبح داشته باشیم و مدارس دخترانه و پسرانه باهنر، به صورت چرخشی باشند، با اجرای مصوبه، سه مدرسه با شیفت ثابت صبح خواهیم داشت؛ یعنی حدود 1500 دانش آموز از شرایط تحصیلی یکسان با راندمان بالاتر برخوردار خواهند بود.

به عنوان پرسش بعدی، اظهارات والدین را یادآوری می کنیم: والدین اصغر رحیمی معتقدند در محیط آموزشی ادغامی فضا محدود، ایمنی پایین و راندمان تحصیلی فرزندانشان نیز افت خواهد کرد؛ پاسخ شما چیست؟

سرانه‌ی فضای غیرآموزشی در صورت ادغام افزایش می یابد

پاسخ این کارشناس در خور تامل است: سرانه‌ی فضای در دسترس هر دانش آموز جهت بازی و جست وخیز در محل فعلی «اصغر رحیمی»، 1.5 متر است؛ همین فضا به شرط ادغام دو مدرسه و با تعداد 850 دانش آموز (نه آن طور که به اشتباه گفته می شود 1000تا) می شود 2.8 متر!

سر در مدرسه باهنر، حیاط و تعداد طبقات در شرایطی با استاندارد بالاتر از مدرسه اصغر رحیمی است؛ یک نکته مهم این که در مدرسه جدید به ازای هر 47 نفر یک سرویس بهداشتی وجود دارد که این رقم در مدرسه اصغر رحیمی به ازای هر 57 دانش آموز است.

وی در ادامه می گوید: مایل ام به این نکته اشاره کنم که به دلیل وجود دو ساختمان کاملا مجزا، امکان جدا سازی هر دو مدرسه با کادر اختصاصی خودشان مهیاست؛ همچنین حتی این امکان وجود دارد که بچه های اول تا سوم در یک ساختمان و بچه های سوم تا ششم در ساختمان دیگر حضور یابند که این نکته هم بحث ایمنی و امنیت بچه ها را افزایش می دهد؛ از سویی مدیر مدرسه باهنر اعلام آمادگی کرده که در صورت صلاحدید آموزش و پرورش به مدرسه دیگری منتقل شود و کادر مدیریت اصغر رحیمی به طور کامل دو ساختمان را در دست بگیرد.

موضوع اصلی عدم تداخل فرهنگی است

از او می پرسیم با توجه به شمار دختران باهنر که بیش از ظرفیت مدرسه اصغر رحیمی است، این مشکل را چگونه می توان حل کرد؟ در پاسخ می گوید: دو تدبیر اندیشیده شده؛ نخست آن که شمار دانش آموزان دختر باهنر از 500 تَن به 430 کاهش یافته است و دیگر آن که بخشی از فضای نمازخانه برای ایجاد یک کلاس مجزا قابل تفکیک است.

پس به نظر شما دلیل مخالفت اولیا با جا به جایی فرزندانشان به یک فضای بازتر و با امکانات بهتر باتوجه به نوساز بودن و تعداد طبقات ساختمانی کمتر چیست؟

می گوید: این مساله به نظرم بیشتر فرهنگی است؛ تمایل والدین به ایزوله کردن فرزندانشان به سودای آن که کمترین ارتباط یا مراوده را با دیگر اقشار جامعه داشته باشند، شاید دلیل اصلی موضوع باشد. با این حال به عنوان کسی که سال ها در عرصه های فرهنگی و اجتماعی حضور داشته ام، این روش را برای نشو و نمای نسل آینده مناسب و کارآمد نمی بینم! این کارشناس می افزاید: برای روشن شدن موضوع تداخل جنسیتی هم که مطرح شد، باید بگویم آسیب دو شیفت چرخشی با ایجاد ترافیک سنگین، ورود و خروج همزمان پسران و دختران دانش آموز، در شرایط فرهنگی فعلی جامعه مشکلاتی ایجاد می کند که نیازی نمی بینم بیش از این توضیح دهم.

با آن که والدین بچه های مدرسه‌ی اصغر رحیمی تاکید کرده اند که به هر ترتیب ممکن مقابل جابه جایی مدرسه و تغییر سیستم فعلی می ایستند، باید منتظر ماند و دید که در پایان 2 هفته‌ی مقرر از سوی تیم کارشناسی 6 نفره چه رایی صادر و چه نتیجه ای با صدور آن حاصل خواهد شد؟

باید منتظر بمانیم و ببینیم سمت و سوگیری حکمیت، پرچم سفید را به سود کدام یک از طرفین معامله برخواهد کشید؟!