مقدمه: هرگز والدینی پیدا نمی شوند که از همه نظر کامل باشند و دارای خطا و اشتباه نباشند، پس نباید انتظار داشت که فرزندان ما فاقد اشتباه و خطا باشند بلکه اشتباه لازمه ی پیشرفت در زندگی است . کودکان همیشه آن گونه که والدین می خواهند رفتار نمی کنند و گاهی در مقابل خواسته […]
مقدمه:
هرگز والدینی پیدا نمی شوند که از همه نظر کامل باشند و دارای خطا و اشتباه نباشند، پس نباید انتظار داشت که فرزندان ما فاقد اشتباه و خطا باشند بلکه اشتباه لازمه ی پیشرفت در زندگی است . کودکان همیشه آن گونه که والدین می خواهند رفتار نمی کنند و گاهی در مقابل خواسته های آنان مقاومت می کنند و رفتاری مخالف را از خود نشان می دهند. در چنین مواقعی والدین فکر می کنند که در تربیت فرزندان خود دچار شکست شده اند و به شدت اعتماد به نفس خود را از دست می دهند.
الف : اصول پایه در تغییر رفتار
1- تغییر رفتار زمان بر است.
اکثر اولیاء انتظار دارند که با بردن فرزندشان پیش یک مشاور و آن هم یک جلسه ی کوتاه مدت تغییر رفتار صورت گیرد. در صورتی که این گونه نیست. به یاد داشته باشیم که رفتار خطا در کودک یک شبه اتفاق نیفتاده ، پس به دنبال راه حل یک شبه هم نباشیم.
2- تغییر رفتار تدریجی است نه دفعی
مراحل تغییر رفتار به صورت گام به گام صورت می گیرد و اگر هر یک از این مراحل به نحو مطلوب صورت گیرد شاهد تغییر رفتار مطلوب در آینده ای نه چندان دور در کودک خود خواهیم بود.
3- رفتار مورد هدف را مشخص کنید.
قبل از هر کاری باید مشخص کنیم که در صدد اصلاح کدام رفتار کودکمان هستیم. گاهی اوقات فرزندان ما چندین خطای رفتاری دارند و والدین در صدد اصلاح تمامی آن رفتارها هستند این کار هرگز ممکن نیست . بهتر آن است که ابتدا یک رفتار ساده تر که امکان تغییر آن بیش از سایر رفتارهاست را انتخاب کرده و پس از موفقیت ضمن بالا رفتن اعتماد به نفس والدین ، کودکان را نیز با تشویق های لازم ، علاقه مند به تغییر رفتار نمائیم.
4- پدر و مادر در تربیت فرزندان خود هماهنگ و پایدار باشند.
بدون شک والدینی که در تربیت فرزندان خود هم فکر و هم نظر هستند موفق تر عمل می نمایند و برعکس والدینی که این اتفاق نظر را ندارند فرزندانی آشفته و پریشان حال را پرورش می دهند چرا که کودکان در چنین مواقعی دچار تعارض می شوند و بین قبول نظرات پدر و مادر خویش غالبا سرگشته و حیران هستند. علاوه بر آن صبوری و خویشتن داری والدین در تغییر رفتار فرزندان شان بسیار حائز اهمیت است. گاهی برخی از والدین در میانه راه خیلی زود خسته می شوند و صحنه را ترک می کنند و کودکان با کمی گریه و سر و صداکردن به خواسته های خود می رسند. به راستی یادمان باشد که اگر کودک یاد بگیرد با قشقره به راه انداختن می تواند نیازهای خود را برآورده نماید سوار بر مرکبی شده اند که به این آسانی پیاده نخواهند شد.
مثبت نگر باشید.
گاهی والدین رفتار مثبت و نیک فرزندان خود را نمی بینند بلکه فقط یک رفتار اشتباه کودک را از میان رفتارهای مثبت او گلچین کرده و بزرگش می نمایند و دائما در حال نکوهش فرزند خود هستند و این رویه می تواند حالت یاس و ناامیدی را در کودکان ایجاد نماید. والدین باید در تغییر رفتارمطلوب فرزندان خویش امیدوار باشند چرا که کودکان به راحتی قابل تغییرند.
5- خواسته های خود را با فرزندان در میان بگذارند .
با فرزندان به زبان خودشان صحبت کنیم و به آنان نشان دهیم که از کدام رفتار آن ها خوشحال و از کدام رفتارآنان ناراحت می شویم. خواسته های خود را در فضایی سرشار از محبت و صمیمیت و به دور از تهدید و فشار بیان نمائیم.
