چرا نوجوانان از منزل فرار مي کنند

چرا نوجوانان از منزل فرار مي کنند

دوستان سلام. امروزه فرار از منزل به عنوان يکي از بزرگترين آسيب هاي اجتماعي، همزمان با گسترش فرهنگ شهر نشيني در شهرها و روستاها به شکل ناپسندي خودنمايي مي کند.تقريبا هرکسي با خطرات اين آسيب آشنايي دارد و بدون استثناء همه به دنبال راهکاري براي در امان نگه داشتن فرزندان خود از اين خطرات هستند.

دلايل فرار دختران و پسران و نوجوان از خانه به تعداد افراد فراري متنوع است و به عبارتي مي توان گفت هرکدام از آن ها به دلايلي از منزل فرار کرده اند اما در يک جمع بندي کلي بر روي دلايل فرار، سه دليل عمده زير را مي توان نام برد:

1) نوجواني، سن بحران: همواره خوانده و شنيده ايم که سن نوجواني که اغلب با بلوغ جسمي و جنسي هم زمان است ، سن بحران ناميده مي شود.زيرا دختران 12تا 14ساله و پسران 14تا 16ساله، نه کودکان ديروز هستند و نه بزرگسالان فردا، بلکه نوجواناني هستند با ويژگي ها و نيازهاي خاص اين دوره که اگر خانواده ها به آن توجه لازم نداشته باشند، فرزندشان مستعد هر آسيبي از جمله فرار هستند.

2) سخت گيري بيش از حد: گاهي نوجوانان و به خصوص دختران نوجوان، با انگيزه ي رهايي از فشارهايي که در محيط خانواده ناچار به تحمل آن هستند مي گريزند. والديني که تصور مي کنند اگر فرزندشان را محدود نگه دارند مي توانند بر رفتار و کردارشان نظارت داشته باشند سخت در اشتباه هستند. زيرا تمام لحظات زندگي فرزندشان در خانه و در کنار آنها نمي گذرد تا قابل نظارت باشد و ساعاتي که به هر دليل بيرون از خانه مي گذرانند به آنها فرصت مي دهد خود را از قيد و بندي که گرفتارش هستند رها سازند و فرار از خانه يکي از واکنش هاي نوجوان نسبت به محدوديت ها ي موجود در محيط خانواده است.

وجود سخت گيري و محدوديت بدون دليل و بيش از حد، اثر ويرانگري بر روحيه نوجوانان دارد.مثلا خانواده هاي بسيار مخالف آرايش کردن دختران خود هستند و بدون اين که آن ها را توجيه کنند و دليل مخالفت خود را در فضايي صميمي توضيح دهند در نتيجه دختران نوجوان که نمي تواند علت مخالفت والدين را درک کند به محض خروج از خانه و در فاصله رفت و برگشت به مدرسه به خودش حق مي دهد آرايش کند.ممکن است دختران بسياري را ديده باشيد که با چهره اي ساده ازخانه خارج مي شوند، در طول مسير خانه تا مدرسه آرايش کامل دارند در چند قدمي مدرسه آرايش خود را پاک مي کنند و در بازگشت از مدرسه نيز همين ماجرا تکرار مي شود.

3) بي توجهي نسبت به نوجوانان: نوجواناني که خانواده هيچ کنترلي بر رفتارشان ندارند به خود حق مي دهند هروقت دلشان خواست ساعاتي و حتي روزهايي را دور از محيط خانواده بگذرانند. والديني که فرزندان نوجوان دارند بايد توجه داشته باشند براي تامين سلامت رواني فرزندشان و هدايت آن ها به مسير زندگي سالم، عدم کنترل کافي و آزاد گذاردن بيش از حد خطرناک و مشکل آفرين است.

4) براي مثال دختر 15ساله اي که تا کنون پنج مرتبه از خانه گريخته است پس از دستگيري عنوان مي کرد که در زندگي هيچ کم و کسري نداشته و پدر و مادرش که از شرايط مالي خوبي برخوردارند تمام امکانات لازم را برايش فراهم کرده اند.اين دختر فراري مي گويد: من از سال هاي کودکي از آزادي بي حد و حصري برخوردار بوده ام به طوري که والدينم هيچ وقت سوال نمي کنند چرا دير به خانه مي آيم، دوستانم چه کساني هستند و …

ضزورت حکم مي کند خانواده هايي که داراي فرزندان نوجوان هستند نسبت به تعليم و تربيت آن ها حساسيت منطقي و به جا داشته باشند و طوري با فرزندان خود رفتار کنند که در آنان حس اعتماد به خانواده ايجاد شود تا جايي که فرصت بيان خواسته هاي خود را با اعضاي خانواده داشته باشند و به دليل بيان ديدگاه خود و مورد بي مهري و مواخذه قرار نگيرند بلکه به منطق و استدلال با تمايلات آنها برخورد شود.

سعادتمند باشيد.

نویسنده :عبداله سیرجانی