آيا کودک شما بيش فعال است؟ بخش دوم دلايل بيش فعالي دليل به وجود آمدن بيش فعالي احتمالا ترکيبي از عوامل ژنتيکي و محيطي است. اين کودکان در بخش هاي توجه و تمرکز در مغز دچار نقص جزئي هستند. از عواملي که مي توانند در بروز اين اختلال موثر باشند سيگار کشيدن و يا مصرف […]
آيا کودک شما بيش فعال است؟
بخش دوم
دلايل بيش فعالي
دليل به وجود آمدن بيش فعالي احتمالا ترکيبي از عوامل ژنتيکي و محيطي است. اين کودکان در بخش هاي توجه و تمرکز در مغز دچار نقص جزئي هستند. از عواملي که مي توانند در بروز اين اختلال موثر باشند سيگار کشيدن و يا مصرف الکل در دوران بار داري توسط مادر است. حتي استنشاق تحميلي دود سيگار توسط مادر باردار، باعث اختلال در رفتار کودک مي شود. استرس مادر هم با اين موضوع ارتباط دارد. تحقيقاتي که در اين زمينه انجام شده بيانگر اين است که اين اختلال معمولا در خويشاوندان و نزديکان افراد هم وجود دارد. مسموميت ناشي از سرب حاصل از دود اتومبيل و آلودگي هوا، غذاهاي محتوي مواد افزودني مثل شيرين کننده هاي مصنوعي و يا رنگ دهنده هاي خوراکي، مواد جلوگيري کننده از فاسد شدن غذا که در بعضي از غذاهاي آماده وجود دارد، نيز در ايجاد اين اختلال سهيم هستند.
در صورت بي توجهي به کودکان بيش فعال و معالجه نشدن آنها احتمال اينکه اين افراد در آينده به» افسردگي «مبتلا شوندو يا در نوجواني» رفتارهاي ضد اجتماعي و گاه بزهکارانه» داشته باشند زياد است. بنابراين به والدين توصيه مي شود که حتما در دوران کودکي براي معالجه فرزند خود اقدام کنند. اين بيماري دردوران مدرسه بيشتر مشکل آفرين مي شود زيرا کودک تمرکز کافي براي گوش دادن به درس ندارد و مدام براي بيرون رفتن از کلاس اجازه مي خواهد. اين بچه ها نمي توانند آرام روي صندلي بنشينند، معمولا پرحرف هستند و مدام سر کلاس با دوستان خود حرف مي زنند و اين موضوع باعث مي شود از لحاظ تحصيلي با مشکل مواجه شوند. والدين بايد به رفتار کودکان خود دقت داشته باشند و تنها در صورتي که مجموعه از اين نشانه ها را در مدت طولاني مشاهده کردند با يک مشاور متخصص مشورت کنند. در غير اينصورت نمي توان به هر کودک پرتحرک برچسب بيش فعالي زد.
درمان بيش فعالي
معمولا درمان سريع براي اين اختلال وجود ندارد اما علائم آن قابل شناسايي و کنترل هستند. بهتر است والدين براي کمک کردن به خود و کودکشان در مورد اين اختلال اطلاعات بيشتري کسب کنند. همچنين برنامه تربيتي ويژه اي را متناسب با نيازهاي فرزند خود طرح ريزي کنند. درست است که کنار آمدن با کودکان بيش فعال کار ساده اي نيست اما والدين بايد بدانند که اين افراد ذاتا بد نيستند اما بدون مصر ف دارو و رفتار درماني نمي توانند رفتار خود را کنترل کنند.والدين بايد از تنبيه بدني کودک خود جدا خودداري وبامحبت وصبوري رفتارنمايند.در اين مورد خانواده، معلم و مدرسه بايد با يکديگر همکاري داشته باشند.
مطالعات نشان داده است رژيم هاي غذايي هم مي تواند براي کمک به اين افراد کارساز باشد. آنها بايد از زياده روي در مصرف شکر و غذاهاي حاوي آن مانند کيک، شيريني، شکلات، بيسکويت و نوشابه هاي شيرين که تحريک کننده هستند خودداري کنند.
تعدادي از کودکان بيش فعال و کم توجه تا بزرگسالي با اين مشکل دست و پنجه نرم مي کنند؛ حتي ممکن است در برخي از بالغين براي نخستين بار تشخيص اختلال بيش فعالي داده شود که البته معمولا سابقه آن از کودکي وجود دارد. اين افراد در سنين بالاتر کمتر با مشکل پرتحرکي روبرو هستند و بيشتر احساس بي قراري مي کنند. اما بايد در نظرداشته باشيم ارايه راهکارهاي درماني به والدين اين کودکان در ارتباط باچگونگي برخورد با اين اختلال توسط مشاور و درصورت تجويز پزشک درمان دارويي مي تواند در درمان اين کودکان کاملا ضروري و موثر باشد.
نویسنده :علیرضا حدادی
