آياکودک شمابيش فعال است؟ بخش اول شايد شما هم اين موضوع را شنيده باشيد که در گذشته هاي نه چندان دور بسياري از کودکان به دليل آنچه بي توجهي، شيطنت و يا بازيگوشي ناميده مي شد در دوران دبستان از ادامه ي تحصيل محروم مي شدند.والدين و آموزگاران نمي دانستند که با مشورت با يک […]
آياکودک شمابيش فعال است؟
بخش اول
شايد شما هم اين موضوع را شنيده باشيد که در گذشته هاي نه چندان دور بسياري از کودکان به دليل آنچه بي توجهي، شيطنت و يا بازيگوشي ناميده مي شد در دوران دبستان از ادامه ي تحصيل محروم مي شدند.والدين و آموزگاران نمي دانستند که با مشورت با يک متخصص مي توانند به اين بچه ها کمک کنند و آنها را با شرايطي عادي به گروه همسالان خود بازگردانند. آنچه اين کودکان را از ديگر همسالان خود متمايز مي کند «اختلال بيش فعالي»خوانده مي شود.
بيش فعالي نوعي اختلال شايع است که حدود 8 تا 10 درصد کودکان را مبتلا مي کند. اين بيماري در پسران شايعتر از دختران است که هنوز دليل اصلي آن مشخص نشده است. ويژگي هاي اوليه بيش فعالي از سال هاي اوليه رشد يعني قبل از ورود به مدرسه شروع مي شود.
علايم ونشانه ها
بيش فعالي داراي ويژگي هاي بارزي است که شامل:
پرتحرکي، کمبود توجه و تمرکز، بروز اعمال ناگهاني و غيرقابل پيش بيني مي شود. اين اختلال سه نوع است: در گونه اولکودک فقط در توجه و تمرکز مشکل دارد؛در نوع دوم فقط پرتحرکي ديده مي شود و بالاخره نوع ترکيبي که کودک هم پرتحرک است و هم مشکل توجه و تمرکز دارد. اين اختلال در کودکان دبستاني و در پسرها سه تا پنج برابر شايع تر از دختران است و بيشتر در پسران اول خانواده مشاهده مي شود.معمولا اختلال از سه سالگي به بعد تشخيص داده مي شود. کودکان مبتلا در دوره شيرخواري اکثرا پرتحرک هستند و دست ها و پاهاي خود را زياد حرکت مي دهند؛ کم خواب، کم غذا هستند و زياد گريه مي کنند.
تشخيص بيش فعالي
برخي از والدين با ديدن پرتحرکي فرزندان خود به بيش فعالي آنها مشکوک مي شوند اما بايد دانست که جنب و جوش زياد نشانه قانع کننده اي براي اين اختلال نيست. ناتواني در تمرکز و نداشتن صبر در گوش کردن، ناتواني در توجه به جزئيات، ناتواني در انجام تکاليف مدرسه و ساير وظايف محوله، بي دقتي و بي نظمي، گم کردن مدام وسايل، بي قراري (معمولا نشستن آرام در يک جا براي اين کودکان مشکل است) و ناتواني در انتظار کشيدن از ديگر علائم اين اختلال است..
کودکان بيش فعال احساس خطر نمي کنند و به کارهاي خطرناکي علاقه نشان مي دهندکه گاهي اطرافيان آن را نشانه شجاعت کودک به حساب مي آورند، در صورتي که اين مورد يکي از علائم بيش فعالي به شمار مي آيد.تشخيص بيش فعالي با يک آزمون خاص امکانپذير نيست مجموعه اي از اين علائم بايدحداقل درمدت شش ماه موردبررسي قرارگيرد.کودک اين مواردرا معمولا قبل از هفت سالگي نشان مي دهد. همچنين کودکي که داراي اين نشانه هاست با رفتارهايش اطرافيان خود را در محيط هاي مختلفي مانند مدرسه يا خانه دچار مشکل مي کند و حتي با گروه دوستان و همسالان خود نيز به راحتي کنار نمي آيد.
در مقابل اين دسته از پدر و مادرها، والديني هستند که نمي خواهند مشکل کودک خود را بپذيرند و معمولا با بهانه آوردن از هشدارهاي معلمان و ساير اطرافيان طفره مي روند. اين افراد از درمان اين اختلال واهمه دارند و گمان مي کنند داروهايي که توسط پزشک تجويز مي شود براي فرزندشان عوارض دارد. اين در حالي است که اگر اين کودکان در زمان مناسب درمان نشوند، نمي توانند در امور آموزشي و فعاليت هاي اجتماعي خود موفق عمل کنند و ممکن است براي خودو اطرافيانشان مشکل آفرين باشند.
ادامه دارد
نویسنده :علیرضا حدادی
