۶- غُربت (غریب ها-دورافتاده از وطن اصلی خود)غُرُشمار(غیر شمار- غیر ایرانی-جزو آمار نبودند) وفیوج ها – این طوایف در دوره ی ساسانیان از موطن قبلی خود یعنی هند ،ازطریق مرز شرقی ایران وارد این سرزمین شدند که اکثر آن ها در نقاط مختلف کشور از جمله در نیشابور-سبزوار و… به طور پراکنده مهاجرت نموده و تحت آداب و سنن خاص خود زندگی می کنند که عمده ی فامیل آن ها در نیشابورعبارتند از: فیوجی،غریب زاده، اشتری، ضرغامی، عبدیان، پورعیدیان،حسن زاده، رجایی و.. که اغلب در محدوده ی خیابان ارگ جنوبی عدالت و کشتارگاه زندگی می کنند وبه شغل هایی چون آهنگری وخراطی ،غربال سازی و…مشغولند
۷-لالوی ها- این طایفه از قسمت جنوب کشورمان و از شهرستان های بیرجند طبس و فردوس در دوره ی قاجار به نیشابور مهاجرت نموده و در جنوب و شرق نیشابور سکنی گزیدند و بیشترجمعیت آن ها در روستای جنداب ساکن می باشند.
۸- قبیدها: مهاجرت این طایفه در دوره ی صفویه می باشد که ابتدا از گرجستان به اصفهان وسپس در دوره افشاریه به نیشابور مهاجرت نموده اند که عمدتا در روستاهای قبد و کارجیج در جنوب شرقی نیشابور به فعالیت کشاورزی مشغول و در طول مدت زمان در شهر ساکن و به فعالیت های اجتماعی مشغول گردیدند و اکثر آن ها در فعالیتهای امور اداری اشتغال دارند. این طایفه تحت عنوان قبیدیان ،گاراژیان ،لگزیان معروف می باشند
۹- تاجیک ها– تاجیک ها از اقوام اصیل پارسی هستند .جمعیت تاجیک های جهان را بین ۲۰ تا ۲۲ میلیون نفر تخمین زده اند که بیشتر در منطقه آسیای میانه و در کشور های تاجیکستان ، افغانستان و ازبکستان زندگی می کنند. بر اساس همین تخمین ها حدود۵۰۰ هزار نفر تاجیک در ایران زندگی می کنند.اقوام مهاجر تاجیک در ورامین، شهر ری، شهریار و کرج ، جیرفت کرمان ، ماه نشان زنجان ، دماوند ، قمصر کاشان ، حسن آباد قم ، نیشابور ، مشهد ، گرگان ، آمل ، رشت ، مرودشت شیراز ، بجنورد ، تاکستان قزوین ، مورچه خورت اصفهان ، ، و ایوانکی گرمسار دیده می شوند .
تاجیک های نیشابور که از زمان سامانیان به نیشابور آمده اند در بخش زبرخان و حومه شرقی شهر نیشابور ساکن هستند . امروز با مهاجرت تاجیک ها به شهر نیشابور ، در برخی محلات شهر نیز سکونت دارند.گفتنی است که در نیشابور برخی تاجیک ها با نام خانوادگی تازیکی شناخته می شوند.
۱۰- افغان – افغانها گروهی از مردم پشتون می باشند که از افغانستان به ایران آمده‌اند و در خراسان زندگی می‌کنند. پشتونها از شاخه‌های اقوام آریایی‌اند که به زبان پشتو، از گروه شرقی زبانهای ایرانی سخن می‌گویند .پشتونها یا افغانها به دو گروه بزرگ دُرّانی یا اَبدالی و غَلجایی (یا غَلزایی)، تقسیم می‌شوند . غلجاییها مرکز اصلی‌شان قندهار بود و در همان حوالی هم ییلاق و قشلاق می‌کردند. ابدالیها در هرات سکونت داشتند و پس از تسلیم شدن و پیوستن به نادر در سپاه او می‌جنگیدند.افغانهای ساکن در خراسان هم دو دسته از اقوام ابدالی یا درّانی و غلجایی بوده‌اند که زین‌العابدین شیروانی به آنها اشاره می‌کند. طایفۀ ابدالی در جنوب مشهد و در نواحی سنگان و به‌دادینِ خواف زندگی می‌کردند. نادر در زمان شاه طهماسب در جنگ با طایفۀ ابدالی در ذیحجۀ ۱۱۳۹ قلعۀ به‌دادین را مسخر کرد و در ۱۱۴۵ ق در زمان سلطنتش حدود ۰۰۰‘۶۰ ابدالی دیگر را نیز از حوالی هرات به مشهد، نیشابور و دامغان آورد و مستقر کرد .ابدالیها دو طایفه به نام مامیزایی و بارکزایی بودند که احمد شاه درّانی سرسلسلۀ پادشاهان کابل از خاندان سدوزاییِ طایفۀ مامیزایی برخاسته بود و او نام ابدالی را به درانی تغییر داد . بنابر نوشتۀ اعتمادالسلطنه، در حدود سال ۱۲۵۰ ق/۱۸۳۴ م نیز چند خانوار افغانی از طایفۀ کامران شاه به نیشابور آمدند و در بلوک درب قاضی در نزدیکی قریۀ جیلو و قریۀ شوراب از بلوک طاغن کوه سکنا گزیدند .قندهاری های امروز در نیشابور از جمله طوایف دیگر افغان هستند که درحدود ۲۰۰سال قبل در نیشابور ساکن شدند. هراتی های امروزی بخش زبرخان و بخش میان جلگه نیشابور نیز از این گروه قومی می باشند.
۱۱- سمرقندی ها: نزدیک به یک قرن پیش ، نیشابور میزبان جمعیتی از مهاجران مسلمان شیعه مذهب شهر سمرقند ازبکستان گردید که به دنبال انقلاب بلشویکی روسیه و مشکلات و محدودیت هایی که پس از آن برایشان ایجاد شد، به ایران وبه ویژه استان خراسان واز جمله مشهد ونیشابور کوچیدند.البته این مهمانان سمرقندی – بخارایی ، امروز دیگر بخشی جدانشدنی از پیکره و بافت نیشابور هستند و خود را نیشابوری می دانند.
مهاجران سمرقندی در نیشابور با نام خانوادگی مهاجر،جلیلی ،تاراش ،ارمز، آبک ،نبی زاده،حامد حیدری آزاده، اندوختی،غفور زاده،آسیایی ،راهی ،ظفر،خاکی و …شناخته می شوند.خانواده های سختکوش سمرقندی از گذشته های دور با پخت حلوا شکری ها ، شیرینی ها وآبنبات های خوش طعم خود شیرین کننده کام مردم نیشابور بوده اند.
