مسافري از کُره ; مراقب باشيم زمين را چگونه تحويل فرزندان مان مي دهيم
مسافري از کُره ; مراقب باشيم زمين را چگونه تحويل فرزندان مان مي دهيم

گزارش آزاده مهديار   خانم «بوسوک لي» که براي برپايي نمايشگاه نقاشي هاي خود در مشهد به ايران آمده بود، از سوي مسئولان دانشکده هنر، به نيشابور دعوت شد. خانم لي بيان داشت: پانصد سال پيش پادشاه ما الفباي کُره اي را ساخت و در ان از جهان، آسمان، زمين و بهشت الهام گرفت، من […]

گزارش

آزاده مهديار

 

15خانم «بوسوک لي» که براي برپايي نمايشگاه نقاشي هاي خود در مشهد به ايران آمده بود، از سوي مسئولان دانشکده هنر، به نيشابور دعوت شد. خانم لي بيان داشت: پانصد سال پيش پادشاه ما الفباي کُره اي را ساخت و در ان از جهان، آسمان، زمين و بهشت الهام گرفت، من هم نقاشي هاي م با استفاده از حروف همين الفبا است.

وي در دانشکده هنر نيشابور و در جمع هنردوستان همشهري با بيان اين که من ايده هاي م را از تاريخ کُره مي گيرم، اظهار کرد: اتفاقاتي که مي افتند، فيلم هايي که مي بينم و با شخصيت هايي که آشنا مي شوند ايده هاي نقاشي هاي من هستند.

خانم لي در ادامه با شوق خاطراتي را تعريف کرد که موجب خلق اثري هنري شده است و افزود: از دانشگاه هاي مختلفي تا به حال پيشنهاد خلق نقاشي خاصي به من شده و من با استفاده از حروف الفباي کشورهاي مختلف براي شان خلق کرده ام. من از مردم تصوير قرض مي گيرم و زندگي آنان را توصيف مي کنم، گاه از مدل مو، پوشش و شغل مردم الهام مي گيرم و دوست دارم نقاشي هاي م داستاني را روايت کنند.

وي ادامه داد: لذت بردن و تفريح و عشق از ويژگي هاي دروني هر انساني است، نقاشي هاي من از همين ويژگي هاي دروني ساخته شده اند، من ياد گرفته ام که به نقد لبخند بزنم.

در حالي که بخشي از کارهاي او به مقوله زيست محيطي مي پرداخت، در توضيح آنها گفت: بايد مراقب باشيم زمين را چگونه به کودکان مان تحويل مي دهيم، بايد با اين پيامد بد به هر طريقي مبارزه کرد.

وي در پايان گفت: من دو تا عمل جراحي داشته ام و به خاطر ماشين هايي که در بدنم است زنده ام، اما خوشحالم که زنده ام و اکنون شما را مي بينم، مرگ براي من مهم نيست، بلکه زندگي مهم است چراکه در جريان است، آن چه مهم است، آزادي، صلح و عشق است.

او که نقاشي هاي ش از طريق ويدئو پروژکتور نمايش داده مي شد و توضيحات ش از سوي مترجم ترجمه مي شد، با عشقي قابل لمس سخن مي گفت و با پاسخ به ابراز احساسات دانشجويان، مشتاقانه دست تکان مي داد و با لبخندي ثابت روي لب هاي ش روي سِن با گوشي خود عکس سِلفي با همه دانشجويان گرفت و شور و انرژي که به همه منتقل کرد در ياد ماند.