چگونگي پيشگيري از بزهكاري نوجوانان

چگونگي پيشگيري از بزهكاري نوجوانان

1. برقراري دوستي و تفاهم بين والدين

دوستي و تفاهم پدر و مادر موجب آسايش خاطر و اطمينان كودك و نوجوانان در خانواده مي شود. از هنگامي كه نوزاد چشم به جهان مي گشايد به محبت ، لبخند، مواظبت و نگهداري نيازمند است . از اين رو اگر در مواردي مشكلات و مسائلي در روابط پدر و مادر وجود داشته باشد، لازم است اين مسائل را نزد فرزندان آشكار نكنند يا احياناً يكي در غياب ديگري به انتقاد و بدگويي از طرف مقابل نپردازد. در روابط خانواده سعي شود با گذشت و سازش روابط صميمانه را روز به روز مستحكم تر ساخته و با انتظارات نامعقول و سخت گيري ، صميميت را به سردي و درگيري تبديل نكنيم چرا كه در اين صورت اولين كسي كه ضربه خواهد خورد، فرزند معصوم و بي گناه است.

2.هم بازي شدن با كودك و نوجوان

والدين بايد امكان سرگرمي ، استراحت و تفريحات سالم را براي فرزندانشان فراهم كنند. شركت در مسابقات ورزشي ، رفتن به پارك و ترتيب دادن مسافرتهاي دسته جمعي ، رفتن به باشگاههاي ورزشي و تفريحي ، فرهنگي و مجامع ديني مي تواند از بروز بزهكاري جلوگيري كند. تفريح و ورزش با كودكان و نوجوانان هميشه لذت بخش و شادي آفرين است.

3. دوري از رقابت در جلب محبت فرزندان

اگر والدين بخواهند كه فرزندان آنها در كنارشان باقي بمانند و مسائل ساده باعث قطع ارتباط روحي آنان نشود، بايد بتوانند رابطه اي صميمانه با فرزندان خود داشته باشند. علاوه بر اين ، وجود رابطه صميمانه ميان والدين و فرزندان محيط خانه را به پناهگاهي عاطفي و امن براي فرزندان تبديل مي كند. آنها مي توانند در آن آرام گيرند و احساس امنيت كنند. محيط خانواده براي اعضاي آن يك محيط دوستانه باشد و فرزندان بتواند در مواقع حساس كه با يك بحران روحي روبه رو مي شود، موضوع را با پدر و يا مادر خود مطرح كند .

4.عدم ايجاد ناسازگاري در محيط خانواده

ناسازگاري محيط خانواده ، كودكان و نوجوانان را تحت تاثير قرار مي دهد. اگر اختلافات والدين به طلاق و جدايي منتج شود و طفل از محبت و توجه والدين يا يكي از آنها محروم شود، از محيط زندگي گريزان و اصولاً دلسرد و افسرده خواهد شد، اين وضع او را به انحراف ، لغزش و بزهكاري خواهد كشانيد.

5.عدم پرخاشگري والدين نسبت به خود و يا نسبت به فرزندان

پرخاشگري والدين نسبت به يكديگر و يا نسبت به فرزندان خود، كودك را از محيط خانواده فراري و ناراضي مي سازد و ممكن است اين عدم رضايت او را به سمت بزهكاري سوق دهد.

6.پرورش حس اعتماد به نفس

از دست دادن اعتماد به نفس موجب فلج شدن فكر و روح انسان مي شود، او را از خود مأيوس و متكي و وابسته به ديگران بار مي آورد. والدين به جاي اينكه همواره روي نقاط ضعف فرزند خود انگشت بگذارند و بخواهند از طريق سرزنش او را اصلاح كنند، بايد در كنار نقاط ضعف بيشتر به نقاط مثبت و امتيازات او توجه كنند و در اين زمينه او را تاييد و تشويق كنند تا اعتماد به نفس او بيشتر شود.

7.حفظ شخصيت فرزندان

جوانان و نوجوانان دوست دارند كه شخصيت آنان مورد توجه و احترام قرار گيرد و به همين سبب به صورتهاي مختلف به ابراز شخصيت مي پردازند . اگر روزي دست به خطا زدند، سعي مي كنند كه آن را از ديد ديگران پنهان سازند تا خوار نشوند. از اين حيث بهتر است:

اول: از هر عملي كه باعث خدشه دار كردن عزت و كرامت فرزندان مي شود، اجتناب كنيم . اهانت ، تحقير، بكار بردن الفاظ طعن آلود، سركوفت زدن ، شكست ها را به رخ او كشيدن و سرزنش بي جا، عواملي هستند كه باعث از ميان رفتن احساس شخصيت در فرزندان مي شود.

دوم: براي اصلاح و معايب فرزندان خود از روش هاي غير مستقيم استفاده كنيم.

سوم: اگر لازم آيد كه خطايي را بخواهيم بطور مستقيم يادآوري كنيم بهتر است اين تذكر بصورت علني و آشكار در حضور ديگران نباشد و يا اگر فرزند خودش عذرخواهي كرد بايد عذر او را به راحتي پذيرفت.

8.مشورت با فرزندان

مشورت سبب مي شود   :- آنها احساس كنند كه در خانواده به حساب مي آيند، بدين ترتيب آنچه را كه در دل دارند با والدين خود در ميان مي گذارند و همين امر سبب پيدايش صميميت و همدلي در خانواده مي شود.

–   والدين به تدريج راه و روش فكر كردن و تصميم گيري را به فرزندان مي آموزند. برخي از افراد با وجود برخورداري از تحصيلات عالي ، در تصميم گيري بسيار ناتوان بوده و در زندگي اجتماعي و خانوادگي با مشكلات جدي روبه رو مي شوند. اين گونه افراد كساني هستند كه در محيط خانوادگي به درستي پرورش نيافته اند.

9.ابراز مهر و محبت به فرزندان

بايد فرزندان را از مهر و محبت سيراب كرد.

محبتي كه فرزندان در خانواده مي بيند، موجب آرامش رواني آنها شده و همين آرامش روان آنها را از تمايل به بسياري از لغزش هاي اخلاقي بازمي دارد. البته بايد خاطرنشان نمود كه تأكيد بر محبت به معناي افراط نيست، محبت بايد چنان باشد كه:

– فرزندان بيش از حد وابسته بار نيايند و بتوانند در غياب والدين روي پاي خود بايستند و همواره خود را محتاج توجه و ياري آنها نبينند.

– فرزندان از خود راضي و پر توقع به بار نيايند. چرا كه هنگامي كه وارد اجتماع مي شوند چون توقعاتشان برآورده نمي شود، سر خورده و مأيوس و افسرده مي شوند.

در آخر مي توان با آموزش مهارت هاي زندگي و زناشويي به والدين و همچنين آموزش   مهارت هاي لازم و ضروري به کودکان و نوجوانان مثل خودآگاهي، ارتباط موثر، مديرت و کنترل خشم، ابراز هيجانات و احساسات، حل مساله و … در مدارس ، کمک بسزايي در پيشگيري از بزه ، جرم و هنجار شکني ها داشت و جامعه سالم تر را ساخت.

محمدرضا برزنونی و فائقه غنمی