آرزوي موج تازه در نيشابور ابوالفضل شكيبا متولد 1356 نيشابور كارگردان و فيلمسازهمشهري، که اينک در کنار فعاليت هنري، آموزش علاقه مندان به هنر هفتم را به عنوان دغدغه اي جدي در پيش گرفته است، يک روز تابستاني ميزبان مان بود تا از فعاليت هايش براي مان بگويد. کارگردان «در انتظار خدا» ( پخش شده […]
آرزوي موج تازه در نيشابور
ابوالفضل شكيبا متولد 1356 نيشابور كارگردان و فيلمسازهمشهري، که اينک در کنار فعاليت هنري، آموزش علاقه مندان به هنر هفتم را به عنوان دغدغه اي جدي در پيش گرفته است، يک روز تابستاني ميزبان مان بود تا از فعاليت هايش براي مان بگويد. کارگردان «در انتظار خدا» ( پخش شده از شبكه شما و شبكه استاني هرمزگان) «نغمه هاي انتظار» (راه يافته به جشنواره هاي بين المللي نيويورك، شيكاگو، بلگراد و جشنواره ي فيلم رشد و فيلم كوتاه تهران)، «صدا كن مرا» (جشنواره هاي بين المللي فيلم تهران، اپسالاي سوئد)، «كودكان او» ( پشت صحنه فيلم بچه هاي ابدي ساخته پوران درخشنده) «ياد»، «دنياي وارونه»، و «ذهن زيبا» که فيلم نامه نويسي و تدوين و تصويربرداري را هم در کارنامه تجربيات اش دارد، به «خيام نامه از آرزوها و نگراني هاي اش مي گويد:
* تعريف شما از هنر هفتم (سينما) چيست ؟
– قبل از پرداختن به ماهيت هنر مي خواستم درباره ي مظلوميت هنر در اين سرزمين صحبت كنم كه در گير و دار مشكلات اجتماعي و اقتصادي به فراموشي سپرده شده و بيم نابودي آن مي رود. اما تعريف هنر فيلمسازي: عبارتست از عينيت بخشيدن به تصاوير ذهني توسط كارگردان و با استفاده از تجهيزات سينمايي.
* در کجا با دوربين آشنا شديد؟ نيشابور يا جاي ديگري؟
– اولين بار در سال سوم دانش سرا سال 1372 دوربين تصويربرداري VHS را در دست مربي پرورشي ام (ناجي) مشاهده و به آن علاقه مندشدم. سپس ضمن آشنايي با انجمن سينماي جوان دفتر نيشابور در آتليه عكاسي مرحوم كاظمي آموزش ديده و با خريدن يك دوربين سوپر8 اولين فيلم ام را درباره ي معدن نمك ساختم.
* در انجمن سينماي جوان آيا استاد يا مربي خاصي داشتيد؟
– در انجمن سينماي جوان جو دوستانه اي برقرار بود و من با دوستان صميمي همچون مسعود سليماني،
محمدرضا چايفروش، حسين نجاران و… در بخش عكس و همكاراني چون احمد تفضلي، داود زنجاني،
عليرضا زرندي، رضا شيخلاني، امير بالاور و … در بخش فيلم به طور تجربي و خودآموخته فعاليت مي كرديم.
* هجرت به تهران چه تأثيري برفعاليت هنري شما داشته است؟
– در سال 1378 به دلايل شغلي به تهران منتقل و در سازمان آموزش و پرورش استثنايي كشور در بخش سمعي و بصري مشغول به كار شدم. در تهران به دليل امكانات و آشنايي با استادان حرفه اي سينما فعاليت هنري ام توسعه زيادي پيدا كرده و در جشنواره اي هنري داخل و خارج از كشور از جمله فستيوال فيلم بلگراد حضور فعال داشته ام.
* آيا از جشنواره هاي خارج از کشور خاطره خاصي در ذهن تان باقي مانده است؟
– بله خاطره جالبي در ذهن دارم در مصاحبه اي كه با يكي از خبرنگاران خارجي در جشنواره بلگراد داشتم، ايشان از شغل من پرسيد و من جواب دادم كارم معلمي است و فيلمسازي هم مي كنم و او با شگفتي گفت چطور هم معلمي و هم فيلمساز….
در جواب گفتم در كشور ما اين دو شغل در حيطه ي كارهاي فرهنگي قرار مي گيرد و خيلي از هنرمندان ما شغل هاي غير مرتبط با كار خود دارند. اما واضح است كه اگر براي اين دوگانگي شغلي واقتصاد هنر در كشور چاره اي انديشيده نشود بيم آن مي رود كه هنر قرباني مشکلات اقتصاد ي گردد.
*در حال حاضر چه فعاليت هنري را دنبال مي كنيد؟
– به دليل علاقه به زادگاهم (ابرشهر نيشابور) پس از بازگشت از تهران با تأسيس آموزشگاه آزاد فيلمسازي «ابر فيلم» در خدمت دوست داران و علاقه مندان به هنر هستم و همچنين برگزاري وركشاپ هاي هنري با حضور هنرمندان برجسته ي كشوري همچون «عليرضا برازنده» و «ماه چهره خليلي» از جمله فعاليت هاي ما بوده است. ضمناً دعوت از عباس كيارستمي كارگردان بين المللي سينماي ايران در دستور كاري آموزشگاه قرار دارد.
* و سخن آخر؟
با توجه به اين كه هنرمندان جزو اقشار فرهيخته و پيش برنده فرهنگ و هنر در اجتماع مي باشند دوست دارم در زادگاه ام نيشابور موج تازه اي در فعاليت هاي هنري و سينمايي ايجاد شود اما متأسفانه مسئولين به جز گفتار عملاً حمايت چنداني از مقوله ي فرهنگ و هنر انجام نمي دهند و هنرمندان را در بوروكراسي اداري سرگردان و حيران كرده تا در نهايت هنرمند دست از كار هنري برداشته و آن را رها كند. به طور مثال بنده مجوز اولين فيلم بلند داستاني را براي نيشابور گرفته ام اما تا كنون از نظر مالي هيچ شخص يا اداره يا ارگاني كمك و مساعدتي به ما نكرده است. سوال من از مسئولين اين است اگر سرمايه اي در بخش هنر و فرهنگ هزينه نشود و اقتصاد به هنر گره نخورد، آيا مقوله ي فرهنگ و هنر به ورطه ي نابودي سوق داده نخواهد شد؟
هاشم مداح ـ دیدار با همشهری
