راههاي ايجادآرامش در خانواده (2)

راههاي ايجادآرامش در خانواده (2)

اگرخوانندگان و مخاطبان عزيزبه يادداشته باشنددرشماره قبل راههاي ايجادآرامش درخانواده تاحدودي بيان شدو توضيح داده شدکه اگرمابخواهيم خانواده آرامي داشته باشيم ابتدابايدازخودمان شروع کنيم واينکه براي داشتن اين آرامش وسلامت روان بايد بعضي صفاتي که به بهداشت رواني مالطمه مي زندراازخودمان دورکنيم وبراي رفع آنهابابرنامه، علمي وحساب شده تلاشکنيم دراين شماره به اين ويژگيهاوصفات نامطلوب اشاره مي شود:

1-مقايسه اي بودن :آياتفکرمقايسه اي داريد؟آياعادت داريددر هرموقعيتي خودتان راباديگران مقايسه کنيد؟آياعادت داريدزندگي خودراباديگران مقايسه کنيدواگردراين مقايسه زندگي شمابالاتربوداحساس خوشبختي مي کنيدواگرپايين بوداحساس حقارت؟وحاصل اين مقايسه شماراخوشحال ياناراحت مي کند.اگراينطوراست نگرشي که نسبت به خودتان داريدداراي اشکال است.چون هرکدام ازمابه گونه اي خلق شده ايم،شرايط ژنتيکي ومحيطي زندگي ماهرکدام به گونه اي متفاوت بوده است ودليلي نداردهمه مثل هم باشيم.درواقع اين تفاوتها زيبايي واعجازخلقت است پس بهتره ازآنهالذت ببريم.

2-نگران قضاوت ديگران بودن:تاحالادقت کرديدکه در دادن مهمانيهاوجشنهاچقدربه اين فکرمي کنيدکه بايداين کاروآن کارراانجام دهم تاهمه خوششان بيايدوبگويندفلاني عجب مجلسي برپاکرده بود!ويادرموردسايررفتارهايتان چقدررياوتظاهرمي کنيدتاديگران ازشما تعريف کنند،اگراينگونه است شمادردرون احساس ارزشمندي نمي کنيدواين دنياي بيرون است که به شمااحساس ارزشمندي مي دهديعني هرچه خونه وماشين گرانتري داشته باشيداحساس ارزشمندي شمابالاترمي شود.پس تصويري که نسبت به خودمان داريم اشتباه است واگربه بهداشت رواني خودمي انديشيم بايدخودمان باشيم نه قضاوت ديگران.

3-چقدرازموفقيت ديگران خوشحال مي شويدوازمشکلات آنهاناراحت!!اگراين ويژگي راداريدنشان دهنده تصويرخوب و صحيح ازخوداست ولي اگرنسبت به موفقيت ديگران حسادت مي ورزيم وياازشکست هاي ديگران خوشحال مي شويم نشان مي دهدتصويرصحيحي ازخودنداريم چون خودرادرمسابقه اي باديگران احساس کرده ايم که اگربرنده شويم شادمانيم واگربازنده شويم ناراحت.درحاليکه ماخودمان هستيم وديگران خودشان،مسابقه اي درميان نيست .

4-برنامه ريزي وانتخاب هدف درزندگي:بدون شک تعيين هدف براي زندگي وبرنامه ريزي متناسب باآن هدف مي توانددرايجادآرامش فکري ورواني مابسيارتاثيرگذاروتعيين کننده باشد.زندگي بدون هدف مانندراهي مي ماندکه معلوم نيست به کجامي رودوشباهت به قايقي داردکه بادآنراباخودبه هرکجابخواهد؛مي برد.برنامه ريزي درست بمنزله نقشه راه است.اگرماهدف ومقصودمان رامشخص نموديم ولي نقشه رسيدن به هدف راطراحي نکنيم بازهم سرانجامي نخواهدداشت .بهتراست تعيين اهداف مابه هدفهاي بلندمدت وکوتاه مدت تقسيم گردد.وگام هاي علمي وعملي براي رسيدن به آن راترسيم نماييمدرصورت نيازبه راهنمايي بيشترميتوانيدبامرکزمشاوره آفتاب تماس بگيريد.آرام باشيدوسعادتمند.

نویسنده: علیرضا حدادی – کارشناس ارشد مشاوره ومدرس دانشگاه