مدیران دولت چهاردهم در نیشابور چه اولویتهایی دارند؟

ترسیم چالشهای نیشابور از نگاه نخبگان و فعاالن سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی

 

«تمام مللی که پیشرفت کردند، روحیه­شان و نه ثروت­شان، سبب پیشرفتشان شده است» گفته ای است که به تازگی از محمدرضا شفیعی­کدکنی-پژوهشگر، استاد دانشگاه و نویسنده-منتشر شده­است؛ دولت مسعود­پزشکیان که با تکیه بر شعار «وفاق ملی» روی کار آمده، انتظار گشایشی برای برون­رفت از شرایط فعلی را در جامعه ایران بیدار ساخته­است. نگرش دولت پزشکیان، احتمال تغییرات مدیریتی برای نیشابور نیز در پی خواهد داشت؛ اما فارغ از کیستی و جیستی مدیران آینده نیشابور، این پرسش مطرح است که:

• مهم ترین انتظار مردم از مدیران آینده شهرستان چیست؟

خیام نامه بر آن شد تا پاسخ به این پرسش را از تعداد زیادی از مدیران پیشین نیشابور که اغلب آن­ها بومی هستند یا تجربه کار در حوزه های مختلف در نیشابور داشته و یا دارند، جمع آوری کند. گرچه نیشابور بزرگ آکنده از شهروندان اندیشمندان است و امیدواریم زمینه مشورت با تمامی ایشان، برای پیشرفت نیشابور، فراهم آید.

 

 در این نظر خواهی، از مصاحبه­شوندگان خواستیم که به این پرسش نیز پاسخ دهند که:

 از میان موارد زیر، کدام مورد باید در صدر اهتمام مدیران آینده شهرستان­های نیشابور،فیروزه،زبرخان و میان­جلگه باشد؛ اکثر مصاحبه­شوندگان معتقد بودند که توسعه در محورهای زیر به هم وابسته است:

–مسائل زیست­محیطی، آب و نجات دشت نیشابور

-سرمایه گذاری در زیرساخت ها نظیر انرژی، راه، حمل و نقل(جاده ای، فرودگاهی و…)

-توسعه گردشگری، سرمایه گذاری در معرفی میراث فرهنگی و هویت تاریخی نیشابور بزرگ

-توسعه امکانات بهداشتی و درمانی و جبران عقب­ماندگی­های حوزه درمان و بیمارستان­ها

-تمرکز بر آسیب­های اجتماعی، توسعه ورزش، ارتقای دانشگاه­ها و اهتمام به امور جوانان

دیدگاه­های ارائه شده، وجه اشتراک­هایی هم داشت: به تمرکز بر«همدلی مسئولان با مردم» و «وفاق بین مسئولان بایکدیگر» و «اجتناب از جهت­گیری­های جناحی-سیاسی» اشاره و تاکید بسیاری شد، حدود دوسوم آنان «آب و نجات دشت نیشابور» و پس از آن حوزه درمان را در صدر اولویت­بندی نام بردند. با سپاس از پاسخگویی جامع مصاحبه­شوندگان که همراه با بیان جزییات و مثال بود، خلاصه­ای از نکات کلیدی جوابیه این بزرگواران، در ادامه، گزارش شده­است.

 

نمایندگان نیشابور در مجلس:

محمد رستمی، بار دیگر، توجهی به رسانه‌­ها نکرد و پاسخی از او دریافت نشد!

یحیی سلیمانی: با درنظر ­رفتن ظرفیت بالای سرمایه های اجتماعی، فرهنگی، صنعتی و طبیعی شهرستان های نیشابور، زبرخان، فیروزه و میان جلگه انتظار می‌رود مسئولان با شناخت کامل خلأهای موجود به خصوص در حوزه های یاد شده[در نظرسنجی دوم] را به سرعت شناسایی کرده و با یک برنامه واقع­بینانه، به دور از شعارزدگی و تعلقات جناحی، به دنبال حل مشکلات باشند. در درجه دوم، با تعهد، صداقت و شفافیت، اعتماد به دولت و مجلس را به بدنه جامعه القا نمایند. وجود وفاق و همدلی، حلقه گم شده مسئولان و مدیران در نیشابور بزرگ بوده که امید است همدلی مجلس و دولت در سطح کلان در نیشابور بزرگ نیز نمود پیدا کند و بعد از سالیان متمادی شاهد یکدلی و اتحاد مسئولان برای توسعه همه جانبه باشیم.

 

غلامحسین مظفری، فرماندار و نماینده نیشابور در مجلس هفتم:

هرجا که مدیری مسئولیت می­پذیرد باید نسبت به آن مسئولیت حساس باشد و از تمام ظرفیت­ها تا حد مطلوب برای رسیدن به اهداف استفاده کند؛ بخشی از این اهداف در مباحث آمایشی دیده­شده که به­نظر می­رسد برنامه توسعه شهرستان متناسب با آمایش و برنامه های بالادستی مانند برنامه هفتم تنظیم شده است. نیشابور نسبت به شهرهای هم­جوار و هم­تراز خود ظرفیت­هایی استثنایی دارد؛ به لحاظ اقتصادی هم نیشابور بزرگ، شهر توانمندی است. مردم [ایران] به دولتی رای داده­اند که نگرش متفاوتی داشته و طبیعی است که تغییرات در دولت باید انجام شود. امیدوارم نیشابور بتواند، به­ویژه در حوزه­های فرهنگی، اجتماعی شاهد تحول مثبت باشد و همه اشخاص موثر به اعتلای نیشابور کمک کنند. نیشابور در دوره های مختلف فراز و فرودهای زیادی را داشته است؛ تصور می­کنم که ما نیشابوری ها به همگرایی بیشتری خواهیم رسید و این رویکرد وفاق، زمینه ای را فراهم می کند تا حد امکان از نیروهای توانمند استفاده شود. اگر با بهانه های واهی، مدیران و کارشناسان توانمند حذف نشوند و به آنها میدان داده ­شود، باتوجه به شناخت­م از نیشابور، مطمئن هستم که امکان استفاده از ظرفیت­ها برای توسعه نیشابور در یک فضای تعامل همگانی وجود دارد- محورهای سوال دوم، همگی برای توسعه متوازن نیشابور مهم است؛ مهم ترین موضوع، نجات دشت نیشابور است. باید از دولت خواست ضمن تعریف الگوی کشت، برای نجات دشت نیشابور هزینه شود.

 

داود کمیلی­پور، عضو ادوار اول و کنونی شورای شهر:

در مدیریت جوامع امروز ویژگی های خاصی از جمله چالش های جهانی شدن، هوشمندسازی، اقتصاد دانش محور، افزایش روزافزون شهرها و… به موضوع اصلی پژوهشگران و سیاستگذاران تبدیل شده­اند؛ مهم ترین مساله، دستیابی به پیشرفت پایدار است که با تهیه نقشه راه برای رسیدن به جامعه ای سالم، ایمن، پاک و زیبا و اجرای دقیق و به موقع قوانین و…[می­توان] به توسعه پایدار رسید. بنابراین، انتظار می­رود که مدیران با استفاده از اسناد بالادستی، سند ملی آمایش سرزمین و… نقشه راه پیشرفت شهرستان را تهیه و با اولویت­بندی اجرایی نمایند.

 

متولی زاده، دبیر انجمن مدیران صنایع :

واژه «مردم» در صحبت های ریاست جمهور بسیار به شنیده می­شود که اگر مسئولان آینده شهرستان نتوانند به آن توجه کنند، به اعتبار نظام ضربه خواهند­ زد. در صدر توجه مسئولان آینده نیشابور هم، مردم در جایگاه واقعی خود و نه در شعار باید باشد. اعتقاد دارم که در بدترین شرایط اقتصادی هم اگر مسئولان با «وفاق ملی» و با «وفاق بین خودشان» برای مردم کار کنند و همچنین عده­ای که سنگ اندازی می کنند، این کار را کنار بگذارند، می­توان کارهای بسیار بزرگ انجام داد و به مردم خدمت کرد. روی کار آمدن نیروهای جوان بسیار جالب توجه است اما دوره حاضر، زمان تجربه و خطا نیست! به نظرم، نیروهای مجرب که دلسوز هستند و دلشان برای شهرشان می تپد باید انتخاب شوند؛ کار را باید از وسط راه شروع کرد نه اینکه  مدیرانی را به صرف جوان‌گرایی به کار گمارده و بعد متوجه شویم که اشتباه کرده ایم. اهمیت انتخاب مدیران بومی مجرب بخصوص آنانکه بناحق به پایین رفته اند بجای آنانکه بناحق بالا رفته اند، نکته مهم دوم است؛ کسانی که می­دانند فردا قرار است در شهر خودشان زندگی کنند. اما مشکل­ترین نکته در دولت های مختلف این بوده که رییس هر اداره فقط حوزه خود را می بیند؛ بلکه همه باید به یکدگیر کمک کنند. درباره سوال دوم به بحث سلامت تاکید بیش تری دارم چون در نیشابور و کشور، بحثی که تهدیدمان میکند سلامت است؛ جامعه ما رو به پیری است و بیماری های مختلف گسترش پیدا کرده و با کمبود دارو و امکانات رو­به­رو هستیم. بخشی از این کمبود به­وسیله خیرین و بخش عمده، توسط دولت باید جبران شود.

 

عاطفه عارفخانی، مدیر صنعتی:

پار­ه­ای انتظارات از مدیران آینده شهرستان، به شرح زیر می­باشد.

۱-صادق بودن با مردم، داشتن وجدان کاری و رعایت حق الناس.

۲- پاسخگو بودن به ابهامات شهروندان و تأمین خواسته­های به حق آنها در حد اختیارات قانونی.

۳- توجه ویژه به توزیع عادلانه امکانات و رعایت عدالت اجتماعی .

۴- ارتباط مستمر با مردم و استفاده از پیشنهادات آنها برای بهبود کیفیت زندگی شهروندان.

درباره سوال دوم، اولویت اول موضوع بهداشت درمان است؛ ما در درمان و زمان طلایی نجات بیماران در شهرستان بسیار ضعیف هستیم و زیر سایه استان قرار گرفته ایم. چرا کودکان ما برای ICU باید به مشهد و سبزوار اعزام شوند؟ آیا این شان نیشابور است؟!

 

محسن امیران، فعال اقتصادی:

سوال جالبی بود؛ انتظار از مدیران نیشابور بزرگ!؟ پاسخ، درون سوال خودتان نهفته است؛ انتظار دارم که «مدیر» باشند-درباره سوال دوم، اقتصاد مهم‌ترین امر برای کشور و نیشابور بزرگ است که اگر مدیران اقتصاد و چگونگی جذب و هزینه کردن سرمایه را بدانند، باقی موارد راحت تر می توانند حل شوند.

 

حسین محمدیان، مدیر صنعتی و عضو ارشد خانه صمت:

چندین سال است که از سوی مقام معظم رهبری، نامگذاری سال های اقتصادی را داشته­ایم؛ اولویت اول، اقتصاد است. باتوجه به موقعیت نیشابور (دومین شهر صنعتی شرق کشور) و باوجود واحدها و بازرگان­های مختلف، مدیریت آینده نیشابور باید دست کسانی باشد که بینش اقتصادی­شان بر قسمت های دیگر بچربد. ما در نیشابور مدیر صرفا سیاسی لازم نداریم و اولین خواسته­ما، به عنوان مردم و فعالان اقتصادی، از دولت جدید و خصوصا استاندار آتی، این است که مدیریت عالی دولت در نیشابور یک شخص اقتصادی باشد و از لحاظ سطح کار هم حتما باید در حد عنوان خود، یعنی معاونت استانداری، باشد؛ از افراد ضعیف در سال­ها اخیر ضربه خورده­ایم، نیشابور کارگاه آموزشی نیست که افرادی را برای آموزش به نیشابور بفرستیم. متاسفانه در دولت قبل این اتفاق افتاد و حداقل از فرماندار برای نیشابور، کم شانس بودیم. مدیران حوزه­های مختلف دیگر هم باید سطحی در شان نیشابور داشته­باشند. دیگر اینکه، در کشور خواهان آن بودیم که از شعار بپرهیزیم. در نیشابور هم، روی قابلیت های اجرایی کار کنیم؛ ما در نیشابور بزرگ، در پسته و زعفران، صنایع دستی و گوهرسنگ ها مانند فیروزه حرف برای گفتن داریم و باید بخش دولتی و خصوصی، با مشورت هم،  نقشه راهی ترسیم و بر مدار آن حرکت کنیم؛ درباره سوال دوم، مواردی را که نام برده اید جدا از هم نیستند. حداقل در نیشابورکه فشرده ایران هست، حوزه ها باید همگام و درکنار هم حرکت کنند و اولویت اصلی­مان، ارتقای اقتصاد و صنعت و بهبودی وضعیت معیشتی مردم نیشابور در حوزه­های مختلف باشد.

 

مهدی دونده، فرماندار نیشابور:

تلاش شبانه­روزی با داشتن برنامه و نگاه توسعه­ای با رویکرد و پیوست گردشگری و تلاش برای استفاده از اعتبارات ملی و جذب و استفاده از ظرفیت سرمایه­گذاری بخش خصوصی با رویکرد وفاق، انتظار از مدیران آینده است. مدیران در راستای سیاست­های دولت تلاش و اهتمام داشته باشند-درباره سوال دوم، برای رفاه جامعه، وجود امکاناتی که نداریم یا کمبود داریم اولویت دارد مانند حوزه درمان. محور زیست محیطی [هم] اولویت اول است.

 

عباس الهی، دبیر اجرایی انجمن مدیران صنایع نیشابور بزرگ:

علاوه­بر ویژگی‌های فردی همچون آینده­نگری، مهارت­های ارتباطی و رهبری، شفافیت و توانایی جذب سرمایه­گذاری، مدیران آینده باید از حمایت‌های لازم از سوی دولت و نهادها برخوردار باشند و برای حل مشکلات و توسعه شهرستان، همکاری همه دستگاه‌های اجرایی، بخش خصوصی و مردم ضروری است تا بتوانند به نحو مطلوب به وظایف خود عمل کنند. مهم‌ترین انتظار از مدیران آینده شهرستان­های نیشابور، زبرخان، فیروزه و میان جلگه، تلاش برای بهبود وضعیت اقتصادی(توسعه اقتصاد پایدار)، اجتماعی و زیست­محیطی این مناطق افزایش کیفیت زندگی مردم، شفافیت مشارکت مردم در تصمیم­گیری­ها و اجرای پروژه­ها و بهبود زیرساخت­ها است که استفاده از نظرات کارشناسان و متخصصان و برگزاری جلسات با مردم باید موردتوجه باشد.

 

احسان ارکانی، نماینده پیشین نیشابور در مجلس:

[ضمن اشاره به وفاق ملی و استفاده از ظرفیت همه شایستگان، فارغ از نگاه های سیاسی و جناحی] از مدیران دولت چهاردهم انتظار می­رود که با پرهیز از تاثیرگذاری مراودات سیاسی و رفاقتی، که آفت همیشگی دولت­ها بوده، نخبگان متعهد و کارآمدی را که دغدغه اصلی‌شان خدمت خستگی­ناپذیر به مردم است، حمایت کنند و از ظرفیت این­گونه نیروها برای مسئولیت­ها و حل مشکلات، بهره ببرند. هم­چنین، در حوزه معضلات اساسی شهرستان­های نیشابور، فیروزه، زبرخان و میان­جلگه نظیر حل مشکل توسعه مساحت نیشابور جهت حل بحران مسکن، افزایش امکانات بهداشتی-درمانی و بهره­برداری از بیمارستان سوم نیشابور و تکمیل بیمارستان­های فیروزه و زبرخان و احداث بیمارستان میان­جلگه، به­سازی راه­های مواصلاتی نیشابور به سبزوار، قوچان، کاشمر و تربت­حیدریه، توسعه و تکمیل زیرساخت­های ورزشی ازجمله ورزشگاه انقلاب، پیگیری ارتقای بخش سرولایت به شهرستان، افتتاح شبکه تلویزیون اینترنتی و رادیویی نیشابور و  رایزنی برای افزایش سهم نیشابور بزرگ از اعتبارات عمرانی و هزینه­ای استانی و ملی،  پیگیری­های مستمر را ادامه دهند تا نیشابور تاریخی و بزرگ به حقوق از دست­رفته خود دست یابد.

 

ایوب درودی، فعال سیاسی و نامزد مجلس دوازدهم:

[ضمن اشاره بر وفاق ملی] با توجه به سوابق مدیریتی سال­های اخیر نیشابور بزرگ، بهترین گزینه برای تصدی پست­های مدیریتی کلیدی و تأثیرگذار کلان شهرستان افرادی با این ویژگی ها باشند:

جوان باشند و جوان گرا، به­عبارت دیگر، خسته و بی­حال نباشند چون نیشابور کارهای عقب­مانده زیادی برای انجام دادن دارد.

دوم اینکه، هم حرف کارشناسی را از غیرکارشناسی تشخیص دهد و هم به آنها عمل کند.

حتما، حتما و حتما بومی و دلسوز نیشابور و مردم باشد.

و چهارم اینکه، دارای برنامه مدون کوتاه­مدت و میان­مدت باشد تا بتواند راه پیشرفت را در بخش­های مختلف بازکند و در ادامه نسبت به تهیه برنامه بلندمدت و منسجم برای طرح جامع پیشرفت نیشابور بزرگ اهتمام ورزد.

درباره سوال دوم، در نیشابور ظرفیت توسعه همه جانبه وجود دارد، صرفا به­منظور پاسخ به نظرسنجی شما، با ذکر دلایل، اولویت­بندی خواهم کرد. دلایلم به این شرح است:

الف: ضرورت ایجاد همگرایی اجتماعی، ایجاد نشاط در جامعه به­منظور افزایش انگیزه و انرژی نیروی انسانی مستعد در شهرستان

ب: حفظ و تقویت منابع طبیعی برای بهره­برداری پایدار و بهینه از آنها

ج: ایجاد و ارتقای بسترها و منابع درآمدزای شهرستانی پایدار و بلندمدت

د: افزایش رضایت­مندی عمومی و رفاه اجتماعی

 

فاطمه لطفی، مدیر پیشین آموزش و پرورش و فعال فرهنگی :

مهم­ترین انتظارم، به­عنوان یک شهروند، این است که مسئولان به دور از حب و بغض­های شخصی، از همه نیروهای متخصص توانمند، خوش­فکر، خلاق، پرتلاش، دلسوز، متعهد و سالم برای رشد و پیشرفت نیشابور، فیروزه، زبرخان و میان جلگه که هرکدام پتانسیل خاصی برای پیشرفت دارند، استفاده کنند؛ دل بسوزانند و در هر منصبی که قرار دارند یا قرار می گیرند، مردم را محترم بدارند و خود را خدمتگزار آنها بدانند. مسئول، چنانکه از معنای لغوی آن برمی آید؛ یعنی، کسی که از طرف مردم در قبال کارهایش مورد سوال قرار می­گیرد و بالتبع پاسخگوی تصمیمات و گفتار و کردار خود در سمتی که برعهده می­گیرد، باشد.

درباره سوال دوم، مسائل زیست محیطی و آب و نجات دشت نیشابور، اولویت اول مسئولان و ساکنان این خطه عزیز باشد؛ چهار مورد بعدی همه اولویت دوم هستند. برای قرار گرفتن در مسیر توسعه همه جانبه، باید ابتدا بستر را آماده کرد که همان نجات دشت نیشابور است. توجه به هر یک از این محورها، به پیشرفت و تحقق اهداف در محورهای دیگر هم کمک می­کند.

 

قوامی نژاد، مدیر پیشین آموزش و پرورش:

[ضمن اشاره بر مردمی کردن مدیریت در تمامی امور که باعث می شود] سطح مشارکت واقعی افراد بالا رود؛ همین تفکر باعث می­شود چالش های محیطی را با اندیشه­های محیطی مرتفع کرد. اولویت بعدی مدیران شهر، ایجاد انسجام در بین همه نهادها و بخش[های] دولتی و غیردولتی باشد که مولفه اصلی این انسجام، بازتعریف هویت نیشابور است. سومین وظیفه مدیران، محور قرار دادن شهروندان نیشابوری در تمام تصمیمات است که ذیل آن رقابت به رفاقت تبدیل وضعیت می دهد و شادابی، سلامت جسمی-روانی و اجتماعی-معنوی مورد توجه عملی و عالمانه قرار می گیرد.

نکته بعدی، استفاده از تکنولوژی روز دنیا به ویژه هوش مصنوعی در مدیریت شهری و شهرستان است. نکته آخر آنکه، مدیران باید فارغ از دسته­بندی سیاسی از مشاوران و مدیران متخصص و متعهد و دلسوز در سطح شهرستان به گونه­ای استفاده کنند که رویکردی آینده­نگرانه برای تحقق چشم­اندازی مشترک و مقبول صورت پذیرد.

درباره سوال دوم، اول طول عمر، نشاط، شادابی و سلامت شهروندان نیشابوری اهمیت دارد.

 

هادی تکبیری، روزنامه نگار پیشکسوت و از مدیران پیشین فرهنگ و ارشاد:

[جمع بندی برای سوال اول این که] توسعه نیشابور قربانی مطامع، بلندپروازی­ها و جهت­گیری­های سیاسی در شهرستان نشود.

درباره سوال دوم، حفاظت از منابع طبیعی یک دغدغه جهانی و ملی هست که مسائل محیط­زیستی در کشور ما شدیدتر است؛ نه آب داریم نه خاک نه هوا. بعد از آن، در بحث گردشگری ما توان بالقوه در توسعه گردشگری شهرستان را داریم اما در ارائه خدمات گردشگری مشکل داریم. پس از آن، سلامت و بهداشت جسمی-روانی جامعه است که به قول یک شعار قدیمی، عقل سالم در بدن سالم است.

اولویت چهارم، ورزش و جوانان و توسعه دانشگاه است. زیرساخت ارتباطی هم اگر یکی یکی اولویت های قبلی پیش آید، قطعا نیازمند تقویت این حوزه هم خواهیم شد.

 

 صادقی سمرجانی، مدیر پیشین دانشگاه :

از نگرانی­های مردم امروز نیشابور، کاهش ذخایر آبی و فرونشست­هایی است که در مناطق جنوبی شهرستان صورت گرفته ولی برخلاف اظهار نظر برخی، هنوز این موضوع مورد مطالعه علمی جدی قرار نگرفته؛ زیرا، بعد از بازدید متخصصان زمین­شناسی ایران در سال ۱۳۹۹ از منطقه عشق­آباد، آنان مدعی شدند که این فرونشست­ها نتیجه استفاده بی­رویه آب نبوده بلکه موارد دیگر است! همزمان، یکی از مباحث جدی نیشابور سهم مردم از درآمد گردشگری است پیداکردن راهی برای بهبود اقتصادی مردم. یکی از ظرفیت­های تاریخی نیشابور دانشگاه­هایی بوده که در این شهر وجود داشته؛ توسعه مراکز علمی، زمینه­‌های تجمع متخصصان را در یک مکان فراهم می کند که اگر مسئولان بتوانند از این ظرفیت­ها در توسعه سرمایه‌گذاری در شهر استفاده کنند، بسیار مطلوب است.

 

کرباسی شرق، فعال پیشکسوت اقتصادی:

مدیرانی که روی کار می­آیند قانونمدار، مردم محور و مدبر و بابرنامه باشند. نقش نمایندگان مردم نیشابور در نظارت بر کار مدیران و بدون دخالت در حذف و نصب­ها موثر است.

درباره سوال دوم، [توضیح بسیار است] بحث آب و زیست محیطی اولویت حیاتی نسبت به دیگر مباحث دارد. پایداری سرزمین، امنیت غذایی، اشتغال و دیگر بخش­ها وابسته به مقوله آب و محیط­زیست است. منهای صنایع مادر مثل فولاد، هشتاد درصد صنایع ما در تولیدات بخش کشاورزی است که تبدیل شده­اند. آب در بخش کشاورزی نقش کلیدی دارد و برای نجات دشت فوق بحرانی و پایلوت نیشابور، همه مسئولان و مردم باید به مصرف آب توجه خاص داشته­باشند؛ اگر در حوزه کشاورزی زیرساخت­ها را آماده کنیم چهل درصد در برداشت آب صرفه جویی کرده­ایم. اخیرا شکاف و فرونشست در دشت داشته­ایم که اگر زلزله ای بیاید برای اماکن مسکونی هم فاجعه به بار خواهد آورد. دیگر مواردی که شما در سوال خود به آن ها اشاره کرده اید قابل حل است اما در سطح کلان کشور، مواجهه با نبود اعتبار و بودجه هستیم[که] با قوی شدن بنیه مالی کشور، می­توانم اولویت­بندی را [به طور ارائه شده] عنوان کنم.

 

مطهره سخاوتی،  عضو پیشین شورای شهر و مدیر سابق فرهنگی :

[این نکته در مقایسه با صحبت دیگر مصاحبه­شوندگان تازگی دارد که] باتوجه به توانمندی­های بانوان شهرستان نیشابور، انتظار می­رود، مدیران دولت چهاردهم، با «رعایت کرامت دختران و زنان شهرستان» برای رفع محرومیت­های ناشی از جنسیت، تلاش کنند. هما نطور که درشعارهای انتخاباتی دکتر پزشکیان، به این مساله، اشاره شده، درنگاه مدیران شهرستان هم، امور زنان، بایستی جزو اولویت­های برنامه­ی آنان باشدکه لازم است از توان وتجربه وتخصص بانوان توانمند در امر مدیریت شهری، بیشتراستفاده شود.

درباره سوال دوم، اولویت با توسعه گردشگری، توجه به کالبد شهر، ترمیم بافت فرسوده و فضای سبز کهنسال شهرهای نیشابور بزرگ، ایجاد رغبت در مسافران برای ورود به شهر با توجه به زیباسازی ورودی های نیشابور و رفع موانع و معضلات ترافیکی است.

 

 علی نجفی، شهردار پیشین:

عرض خداقوت جهت تلاش های مستمر تهیه کنندگان نشریه خیام نامه که دغدغه­مندانه مسائل نیشابور را دنبال می کنند. نیشابور به مثابه گنجینه ای است که به وسیله یک لایه نازیبای اختلاف های فردی، جناحی و بعضا مسائل خاص دیگری پوشیده شده است. این فضای اختلافی مربوط به جناح سیاسی خاصی نیست و باید نوع نگاه ها در نیشابور تغییر کند. از دیگر سو، ایجاد فرهنگ این که «اگر نیشابور زنده باشد، نیشابوری به درستی می تواند زندگی کند.»؛ جا به جایی «من» و «شهر» در سیاست فرهنگی شهر، اگر لحاظ شود، بسیاری از مشکلات نیشابور حل خواهد شد. مدیری که یک نگاه فارغ از جغرافیا برای نیشابور و نیشابور را برای اعتلای استان و اعتلای استان را برای اعتلای کشور، داشته باشد قطعا موفق خواهد بود. اگر کسی مانند یکی از نمایندگان سابق نیشابور به خواست مردم یک محل یا روستا دامن بزند شاید برای آنها یا خودش ایجاد توفیق کند اما قطعا برای جغرافیای نیشابور، خراسان و ایران مفید نخواهد بود. درباره سوال دوم، شاید بتوان اولویت بندی قرار داد اما این فرایند را من مدور تفسیر می کنم. با وجود این، ما اگر محیط زیستی نداشته باشیم طبیعتا محیطی برای زندگی و عرصه ای برای فعالیت نخواهیم داشت. پس اولویت اول، نجات دشت نیشابور. به توسعه صنعتی در سوالات اشاره نشده که منظورم فقط صنعت کارخانه جات نیست و کشاورزی را هم صنعت می­دانم. نیشابور به لحاظ اقلیم طبیعی آب و کوهستان و… واقعا ثروت دارد. نیشابور یک ایران کوچک شده است. به نظر من، توسعه صنعتی صرف، برای نیشابور سم است باید از ظرفیت های پنهان اقلیمی نیشابور استفاده کرد. توسعه گردشگری با استفاده از همین ظرفیت های موجود می­تواند  به عنوان یک راهکار بسیار مناسب باشد. حمل و نقل جاده ای به عنوان یک زیرساخت نیاز هست تا بتواند توسعه صنعت گردشگری را به دنبال داشته باشد. این شهر به دلیل مشاهیرش ارزش معنویی بالایی دارد. در «شهر» نیشابور ما نه نیاز به رشد بلکه نیاز به توسعه داریم؛ توسعه این هست که با همین مساحت ثابت بتوانیم افزایش ظرفیت داشته باشیم.