«بزقاب» اثر «نویسنده ی نیشابوری» در مشهد و تهران زیر تیغ نقد: سکوت راوی در داستان و سفیدخوانی،  بهتر به داستان های مان کمک می کند

مجموعه داستان «بُزقاب» نوشته ی مصطفی بیان، هفته ی گذشته در دو نشست در شهرهای مشهد و تهران با حضور داستان نویسان و مدرسان داستان نویسی مورد نقد و بررسی قرار گرفت. چهارشنبه 5 تیر ماه به همت انجمن ادبی شمس مشهد، نشست نقد در کتابخانه ی آستان قدس رضوی با حضور حسین لعل بذری، برگزیده ی جایزه ادبی بوشهر و جایزه داستان تهران، حسین عباس زاده، مدرس داستان، علی براتی گجوان، نویسنده رمان «پسر من قاتل است» و مجتبی انوریان یزدی، منتقد داستان برگزار شد. در ادامه، بعدازظهر سه شنبه 11 تیر ماه مجموعه داستان «بُزقاب» در تهران با حضور فرحناز علیزاده و نازنین جودت به عنوان منتقد در فرهنگسرای «رسانه و شبکه های اجتماعی» نقد و بررسی شد. فرحناز علیزاده، مدرس داستان نویسی در بخش اول نقد خود به عنوان کتاب اشاره کرد و گفت: «عنوان کتاب هوشمندانه انتخاب شده است. زیرا منِ خواننده کنجکاو می شوم تا معنی بُزقاب را بدانم به همین دلیل کتاب را می خرم تا داستانِ بُزقاب را بخوانم و به معنی آن پی ببرم.» علیزاده در ادامه به نثر و زبان داستان ها اشاره می کند و می گوید: «داستان ها خوش خوان و روان هستند. سبک بیشتر داستان ها، رئال کلاسیک است. چخوف می گوید اگر در داستان ‌تان اشاره می‌کنید که تفنگی از دیوار آویخته شده بود، لازم است که در جایی از داستان با آن تفنگ شلیک شود. از منظر چخوف، توصیف ‌های اضافی نباید جایی در داستان کوتاه داشته باشند. هر آنچه گفته می‌شود، می‌بایست نسبتی با سایر عناصر داستان داشته باشد و به شکل‌ گیری و القای درونمایه‌ مرکزی داستان یاری برساند. به اعتقاد من، هر چه کم تر اطلاعات بدیم و راوی سکوت کند و سفیدخوانی داشته باشیم خیلی بهتر به داستان هایمان کمک می کنیم.» در ادامه، نازنین جودت، نویسنده ی رمان «به وقت بی نامی» گفت: «نقطه ی بزنگاه در شروع داستان های کوتاه خیلی مهم است. ما در این مجموعه، شاهد سوژه های خیلی خوبی هستیم. اتفاق در داستان ها رخ می دهد و خواننده را وارد جریان داستان می کند اما در برخی از داستان ها می بینیم آن اتفاق رها می شود و در نتیجه تعلیق از بین می رود. نوشتن داستان کوتاه گاه دشوارتر از نوشتن رمان است. نویسنده‌ داستان کوتاه بر یک اتفاق معین تمرکز می‌کند و می‌کوشد نشان دهد که آن اتفاق چه ابعاد پیچیده‌ای دارد. میل کردن به ایجاز در نوشتن داستان کوتاه به این معناست که نویسنده از شرح‌ و تفصیل اجتناب کند و در عوض به دلالت‌ ها بیفزاید. هر موضوعی که راوی داستان ذکر می‌کند باید تلویحا به موضوعی دیگر یا عنصری دیگر از داستان دلالت کند.» مصطفی بیان، داستان نویس و دبیر انجمن داستان سیمرغ نیشابور است. مجموعه داستان «بُزقاب» شامل 33 داستان کوتاه است که به تازگی توسط نشر روزنه منتشر شده است. اکثر داستان های این مجموعه در نشریات مختلف به چاپ رسیده است و یا برگزیده و تقدیر شده جوایز محتلف ادبی مانند جایزه ادبی قشم، یزد، لیراو و جوان سوره بوده است. «بُزقاب»، داستان دانشجویی است که برای یادگرفتنِ هنر مجسمه سازی پیش استاد پیری می رود. استاد پیر مشغول ساختنِ مجسمه شهردار است که قرار است در راه آهن نصب شود اما دماغ شهردار برای استاد پیر مشکل ساز می شود درنتیجه پیرمرد که بیمار و ناتوان شده از جوان دانشجو می خواهد کار دماغ مجسمه شهردار را تمام کند.