مصائب بیمارستان علاوه بر «درد بیماری»!

 گزارش دروغ در پرونده ی پزشکی بیمار؟!

در اردی بهشت ماه 1398 یکی از شهروندان برای مداوای پای همسر مصدوم خویش به اورژانس مراجعه می نمایند. پس از آن با ویزیت پزشک و اعلام شکستگی «مچ پا» فرد مصدوم بستری می شود. پس از 24 ساعت بستری شدن، بدون هیچ گونه اقدام معینی بیمار مرخص اما در صورت حساب مالی صادر شده نکاتی قابل تامل وجود دارد که این همشهری محترم برای تنویر افکار عمومی و توجه مسئولین رونوشت شکایت و مستندات خود را به «خیام نامه» ارسال کردند.

خیام نامه با عنایت به مستندات ارائه شده و در راستای انجام وظیفه ی اطلاع رسانی و نیز با هدف توجه بیشتر مسئولان برای حل این مشکلات، مبادرت به چاپ این شکوائیه می نماید:

کمیسیون محترم ماده 11 دانشگاه علوم پزشکی نیشابور

با سلام و احترام

اینجانب …..  در تاریخ پنج شنبه 19/2/1398 ساعت 20:35 دقیقه به علت شکستگی مچ پای چپ همسرم وی را به اورژانس…  انتقال دادم در محل اورژانس، پس از رادیوگرافی، پزشک گفت پس از آتل بندی به منزل بروید و روز شنبه برای درمان و اقدامات اصلی به مطب دکتر…  مراجعه کنید و از منشی خواست برگه آدرس مطب دکتر یاد شده را تحویل دهند( ضمیمه شماره 1) در حالی که منشی برگه آدرس دکتر دیگری را ارائه دادند(ضمیمه شماره 2). لذا مشخص می شود که هر فردی برای دکتری خاص مریض می فرستد! آیا ارجاع مصدوم از بیمارستان دولتی به مطب خصوصی خلاف قانون نیست؟ وقتی من اعتراض کردم منشی گفت فرقی نمی کند بعد برگه دکتر… را دادند که این عمل به اقرار سوپروایزر بیمارستان و مدیر بیمارستان، مصداق مریض فروشی است و از من خواستند شکایت کنم.

به هرحال با تاکید من مبنی بر این که وضع مریض مناسب نیست، مریض به پزشک آنکال ارجاع داده شد؛ حدود 2 و نیم ساعت در بخش اورژانس معطل تعیین تکلیف بودیم تا این که اعلام شد بنا به دستور تلفنی  پزشک آنکال، مصدوم به بخش جراحی زنان منتقل و آماده عمل گردد. حدود ساعت 23:30 دقیقه مصدوم در بخش جراحی بستری و اعلام شد چون دکتر شب نمی آیند عمل به فردا صبح جمعه 20/2/1398 ساعت 8 موکول گردید و اعلام شد مصدوم تا موقع عمل چیزی نخورد. ساعت 7:30 دقیقه صبح جمعه با پرخاش و اعتراض پرستار که  چرا لباس اتاق عمل را نپوشیده اید؛ ساعت 8 عمل دارید لباس اتاق عمل به مریض پوشیده می شود و این در حالی است که دکتر ساعت 10:20 دقیقه وارد بیمارستان شد! دکتر وارد اتاق می شود، مریض دیگری را ویزیت می کند و در حال خروج از اتاق خانم من سوال می کند تکلیف من چه می شود؟ دکتر می گوید مگر شما مریض من هستید و می رود! با صحبت با ایستگاه پرستاری اعلام می شود عمل خانم… به شنبه موکول شود. بنده در محل  بخش جراحی مردان، دکتر را پیدا کردم و از او خواهش کردم و صحبت کردم که مصدوم، مشکلات عدیده ای هم دارد و از دیشب منتظر اتاق عمل بوده و بر استرس او می افزاید اگر امکان دارد امروز اقدام فرمائید در جواب گفتند سعی می کنم اگر نشد فردا شنبه عمل می کنم! پس از گفتگوی من و دکتر، دکتر دوباره به اتاق مصدوم می روند و اعلام می کنند عکس های شما را دیدم سه جای پای شما شکستگی دارد، شما مرخص هستید! برگه آدرس مطبش را به مصدوم می دهد و می گوید فردا بیائید مطب تا گچ بگیرم(ضمیمه شماره 3) و مصدوم را ترخیص می کند! خانم …  به عنوان سوپروایزر و خانم …  به عنوان مدیر بیمارستان به طور کامل در جریان این موارد هستند.

در پایان  لطفا به این موارد توجه فرمائید:

یکم:  پزشک «آنکال» حدود 15 ساعت بعد از ارجاع، مصدوم را می بیند! در حالی که اطلاع نداشته با دستور تلفنی خودش بستری و آماده عمل شده! در زمان بستری در بخش جراحی زنان حتی یک مسکن به مریض نمی دهند! در حالی که او درد داشته است و در زمانی که دستور ترخیص می دهد با عنایت به این که عضو شکسته، درد شدیدی دارد، پزشک هیچ دارویی نسخه نمی کند! که با درخواست من و وساطت سوپروایزر دفترچه را به اتاق عمل می برند و دکتر چند عدد استامینوفن تجویز می کند!

دوم: در صورت حساب بیمارستان و در  گزارش عمل جراحی( پیوست شماره 12)!!   آقای دکتر آمده است: نوع بیهوشی: لوکال، نوع عمل جراحی: برداشتن دنبالچه با کد 202810 کارهای انجام شده: جا اندازی، نحوه ترخیص بیمار: بهبودی نسبی (پیوست شماره 13)!.  کدام معالجه را دکتر… انجام داده که به بهبود نسبی رسیده باشد؟

آیا این گزارش های جعل و دروغ مایه تاسف نیست؟ حال اگر لازم بود عمل شود چرا عمل نشد؟  اگر لازم نبود چرا بستری و بدون هیچ اقدامی بیمار  مرخص شد؟ چرا باید مبلغ یک میلیون و هشتصد و بیست و شش هزار ریال بابت تخت عمومی و مبلغ یک میلیون و پانصد و پنجاه و سه هزار و ششصد و شصت و چهار هزار ریال بابت عمل جراحیِ انجام نشده!! آن هم با کد جعلی!! و مبلغ هفتصدو سی پنج هزار و پنجاه و چهار ریال هزینه اتاق عمل!! و مبلغ پانصد و سی و چهار هزار و صدوبیست ریال حق ویزیت(پیوست شماره 13) دریافت شده است؟  حال چه از جیب مصدوم و چه از جیب شرکت بیمه و جالب این که وقتی فرم گزارش عمل جراحی (پیوست شماره 12) را به مدیر بیمارستان نشان دادم و اعتراض کردم فرمودند: من هم سر در نمی آورم؛ بروید شکایت کنید! در پایان از برخورد خوب خانم  بکائیان ، آقای پور عبادی، پرستار آقای بتویی، آقای برجسته کارشناس حسابداری ترخیص و آقای علی گاراژیان کارشناس معاونت درمان کمال تشکر را دارم.

رونوشت:

• ریاست محترم دانشگاه علوم پزشکی
• ریاست محترم اداره تعزیرات
• ریاست محترم بیمه سلامت
• هفته نامه محترم «خیام نامه»