به بهانه برپایی نمایشگاه آثارعکاسی نوید مقامی (  نیشابور – استودیو درنگ )

حجت حسن ناظر

نوید فردوس در برزخ زندگی           

از پیش از چهار دهه ی گذشته در تکاپوی خود فرایابی هروله کنان کوچه باغ های نیشابور را می کاوید تا آنکه به کهکشان موسیقی وا کوچید و در سایه سار ساز سورآذین ویولون آرمید ، زمان دگر شد امروز او در شمایل هنرورزی که با دوربین شعر می سراید قامت فراز کرده و در سپهر سرایشگری و در افق شاعرانگی عکس هایی می سراید که در خلسه ی بی خویشی مخاطب و ناظر خود را با خویش به پیش و به دنیای آرمانی ، وهم آغشته و خیال آمیزی که آفریده فرا می خواند . نوید شوریده سرانه بر آن است تا ادراک شهود آجین خود را از هستی با جادوی انکار ناپذیر دوربین عکاسی به نمایش گذارد و در ضیافتی شور انگیز، ما خیل دوستداران و تشنگان عاشق را میهمان فهم سبز خود از درک هنر آفرینش بنمایاند .

در دروازه ی ورودی نمایشگاه دیدنی ، چشم نواز و منحصری که تدارک دیده یادداشتی تامل انگیز از محمد رضا چایفروش یکی از عکاسان برجسته ی نیشابور زاد خوش نگاه ، ذوق ورز ، کاربلد و مدرس و منتقد عکس بازدید کننده را به اندیشه فرو می برد . پیش از هر نکته ای آذین گری آثار در قاب بندی هایی نیکو شمایل ، سرشار رنگ  و ترکیبی از چوب و فلز اجرای بدیعی را وا گویه گر است .« عکس ها جملگی ستایش طبیعت است و آمیزه ای از واقعیت و حقیقت که در هاله ای از رویا و خیال شناورند » .

آثار نوید بخش نوید، چشم های زیبا اما تربیت نشده را با قانون خویش بر آنست اهلیت آموزاند که هر عکس خود سرودگرانه غزلی ست . قهرمانان سوژه های منتخب عکس ها زنانی آرمانی اند رنگ پوش در جامه هایی که مهربانویی و ملاحت را روایتگراند و گاه هیبتی و هم نیز شمایلی اساطیری به خود گرفتند گویی ایزد بانوانی از کوه بعثتی خیالی سرازیر گشته و فکور و پیام آورانه با چراغ و سبد گل و سوز ساز چلچله ای را خنیاگرانه نغمه خوان و نواگرند . تکاپوهای پیگیر ، شبانه روزی و مجددانه عکاس زیبایی های کمتر دیده شده و شاید نادیده پیرامون را یادآورانه فرایاد آورده و وافریاد کنان است و به زندانیان خانه و اشیا گوشزد می نماید که :

” شاد زی با سیاه چشمان شاد                        که جهان نیست جز فسانه و باد ”

و هم نیز ذکر این سخن حکیمانه ی حکیم ابر شهر، خیام رند، آنجا که وا سرود :

” برخیز و مخور غم جهان گذران              بنشین و دمی به شادمانی گذران ”

و یا آنجا که می نگارد :

” ترکیب طبایع ار به کام تو دمی ست                   رو شاد بزی اگر چه بر تو ستمی ست ”

مقامی عکاسی احساس ورز ، عاطفه آئین و عشق باور است که عصر فقدان عاطفه را مزمزه نموده و نیک می داند :

” گوش ماهی ها چه می فهمند اقیانوس را ؟ ” و از آنجا که کتاب شناس ، کتاب خوان و فرهنگ ورز است شاعرانگی و شعروارگی موج در موج در لایه های گسترده ی آثارش خود را چونان مصرعی سرشار ملودی ،هارمونی و ریتم عرضه می دارند.

عکاس ذوق ریز این مجموعه آثار گوییا نوید بهشتی آرمانی در برزخ زندگی را مژده گر است و معصومانه و هم نیز نجیبانه بر آن است تا با امداد از الهه ی هنر افلاکی و آفاقی تبعیدکده ی زندگی روزمرگی را تسهیل بخشد و در این نمایشگاه سربلند ، پایا ، زایا ، کارا و نویسا ظاهر شود ، این نمایشگاه بی تردید طلوع هنرمندی دیدنی در المپ هنری ست که برخی چشمان قادر به دیدن نبوده و گاهی  هم ترجیح می دهند نبینند ، به هر تقدیر نیشابور اسطوره پیوند ، بر خود می بالد که هر از چندی و هرازگاهی هنرمندی با طلوع زیبایی آور خود چشمان ما را به دنیایی پرواز می دهد که هماره در حسرتش محزون و دژم بوده ایم و آثار هنرمندان راستین دریچه ای ست و هم پنجره ای به فراسوی بودن یا نبودن،  آنجا که قلمرو بی مرگی ست .

مشتاقانه ، بی صبرانه و شیداوشانه به انتظار برپایی نمایشگاهی دیگر از این عکاس ذوق آفرین استاده ایم و شاید روزی در آلبوم یا گزیده آثاری عکس هایش دست به دست به دست صاحبان اصلیش یعنی مردم برسد .