هشت نکته ی ساده که رعایت آن در رانندگی، حافظ جان ما است

حادثه فقط برای دیگران نیست؟!

  1- اساساً به خودرو اعتماد نکنیم، حتی اگر بهترین خودرو را سوار هستیم!

 مگر ماهیت خودرو چیست: «تکه‌های آهن که روی چهار تکه لاستیک پُر باد، قرار گرفته‌اند». این ماهیت هرگز قابل اعتماد نیست؛ آن قدر غیرقابل اعتماد که تاکنون بسیاری از سرنشینان اش را کشته است؛ کمی به این موضوع فکر کنیم.

 غیر قابل اعتمادترین بخش خودرو هم، «ترمز» آن است که در سرعتهای بالای 90، کارآیی آن به شدت پایین می‌آید به طوری که طبق بررسی‌ها، بسته به نوع خودرو و وضعیت جاده، تا 66 متر بعد از ترمز گرفتن! خودرو همچنان حرکت می کند.

2- با احتیاط و طمأنینه رانندگی کردن، نشانه انسان های متشخص است. جمله «من فلان جاده را در زمان اندکی پیمودم» نه هنر است و نه نشانه دست فرمان خوب؛ بلکه می تواند نشانه بی‌توجهی به جان خود و دیگران باشد؛ یک بی خردی به تمام معنا . در سفر، خود مسیر نیز جزو سفر است و نه فقط مقصد؛ با سرعتی کمتر از سرعت‌مجاز برانیم.

3- خط ممتد وسط جاده را کارشناسان راه که تخصص شان این است، بعد از بررسی‌های فنی در برخی نقاط جاده ترسیم کرده‌اند و معنایش این است که به دلیل «پیچ یا سربالایی جاده»، دید شما محدود است و هر لحظه ممکن است خودرویی از روبرو ظاهر شود و قبل از هر واکنشی تصادف رخ به رخ اتفاق بیفتد؛ از خط ممتد عبور نکنیم و سبقت غیرمجاز نگیریم.

4- موقع خواب آلودگی رانندگی نکنیم؛ خواب از همه ما قوی‌تر است و شگردش این است که در یک لحظه که فکرش را نمی‌کنیم، غافلگیرمان می‌کند؛ کمی استراحت در جای امنی در کنار جاده، بهترین حریف خواب آلودگی است. وظیفه حیاتی سرنشینان نیز مراقبت از راننده است که خوابش نبرد؛ لااقل یک نفر باید علاوه بر راننده در داخل خودرو بیدار باشد.

5- بدترین نوع کار، کورس گذاشتن و کل کل کردن در جاده است . بگذاریم از ما سبقت بگیرند و بروند، جاده که ملک شخصی ما نیست؛ راحت باشیم و بخندیم.

6- به محدوده 30 کیلومتری شهرها که می‌رسیم، یادمان باشد که 62 درصد همه تصادفات در این محدوده رخ داده است؛ در محدوده شهرها با دقت و وسواس بیشتری برانیم.

7- بسیاری از تصادفات بر اثر بگومگوهای خانوادگی در داخل خودرو صورت گرفته است؛ حفظ آرامش راننده وظیفه حیاتی سرنشینان است.

  8- کمربند‌ایمنی تا کنون جان هزاران نفر را نجات داده است.  حتماً به سرنشینان صندلی عقب هم توصیه کنیم، کمربندهای ایمنی را ببندند؛ آنها هم بعد از تصادف حق زندگی دارند.

یادمان باشد که حادثه فقط برای دیگران نیست؛ احتیاط نکنیم، بی‌هیچ تعارفی سراغ ما هم می‌آید.