مجری مسئولیت اجرا و ارائه ی برنامه های مختلف از جمله رادیویی، تلویزیونی، همایش ها، مراسمِ گوناگون را برعهده دارد. هدف مجری رادیو و تلویزیونی ارتباط با مخاطبانی است که طبیعتا آنها را نمی بیند با این تفاوت که نقش مجری در رادیو بسیار پر رنگ تراست. مهم ترین توانمندی های یک مجری را می […]
مجری مسئولیت اجرا و ارائه ی برنامه های مختلف از جمله رادیویی، تلویزیونی، همایش ها، مراسمِ گوناگون را برعهده دارد. هدف مجری رادیو و تلویزیونی ارتباط با مخاطبانی است که طبیعتا آنها را نمی بیند با این تفاوت که نقش مجری در رادیو بسیار پر رنگ تراست. مهم ترین توانمندی های یک مجری را می توان این گونه بیان کرد: داشتن صدای مطلوب و خاص، شخصیت برون گرا، مهارت های ارتباطی و ارائه ی عالی، مهارت در انجام تحقیقات و مصاحبه، انعطاف پذیر بودن، توانایی انجام کار گروهی، مهارت های کلامی عالی و شاید از همه مهم تر سطح دانش قابل قبول.
در این هفته به سراغ سیدعلی رسولی، یکی از مجری های جوان و توانمند شهرمان رفتیم و با ایشان به گفتگو نشستیم؛ نامبرده کارشناس حقوق و کارشناس ارشد فقه و مبانی حقوق اسلامی، مترجم، مدرس، نویسنده و داستان نویس نیز می باشد.
با تشکر از شما، لطفا بگویید چه برنامه های رادیو و تلویزیونی برای شهروندان در حال پخش دارید؟
– با کمال میل، در حال حاضر در نهایت افتخار در تولید یک برنامه ی رادیویی همکاری دارم که ” چشم به راه ” نام دارد و مضمون آن مهدویت و شناخت معارف مربوط به امام مهدی (ع) در حد وسع و امکان است؛ این برنامه هر هفته جمعه ها صبح، از رادیو خراسان رضوی در حال پخش می باشد. برنامه ی دیگری که از صدای خراسان رضوی در حال پخش دارم برنامه ی رادیویی «خراسان رضوی در این هفته » است که بعد از ظهرهای هر جمعه به مدت نیم ساعت ارائه می شود و تهیه کننده، مجری و کارگردان این برنامه رادیویی خودم هستم و محتوای آن رویدادهای مختلف استان در طول هر هفته، اعم از امور هنری، همایش ها، جشنواره ها و … است.
اخیرا نیز در حال مذاکره برای تولید یک مجموعه برنامه ی صوتی با همکاری شورای شهرمان هستم که قرار است در فضاهای باز شهری، پارک ها، فضاهای سبز و اتوبوس ها برای مخاطب عام که شهروندان نیشابوری هستند پخش شود. این مجموعه برنامه های شاد و مفرح که با همکاری دوستان هنرمندم در حال تولید آن هستم، یک نوع رادیو لوکال ( محلی ) است که هدف آن ایجاد یک پل ارتباطی موفق و قدرتمند بین شهروندان و شورای شهر و ایجاد یک فضای صوتی آموزنده و شاد در محیط های شهروندی می باشد.
– اگرممکن است درباره ی برنامه ی موفق و پرطرفدار رادیویی ” صبح نیشابور ” هم توضیحاتی بفرمایید؟
– برنامه ی رادیویی ” صبح نیشابور ” اولین برنامه در سطح استان با محوریت شهرمان بود که خوشبختانه مخاطبان فراوانی هم یافت. این برنامه رادیویی فرزند خلف برنامه ی رادیویی ” در کوچه باغ های نیشابور ” بود که در سال های 90 و 91 تولید و اجرا کردم و هنرمندان زیادی در آن ایفای نقش کردند.
برنامه ی رادیویی صبح نیشابور اولین برنامه ای بود که با محوریت شهرستان نیشابور توسط بنده و دوستان خوش ذوق همشهری ام در مرکز صدا و سیمای خراسان رضوی تهیه و اجرا می شد و تولید آن را تماما بر و بچه های نیشابور به عهده داشتند. پس از تولید و اجرای این برنامه، شهرهای دیگر هم مثل سبزوار و گناباد و… این قسم برنامه ها را تهیه و پخش کردند. این برنامه ی رادیویی در سال 94 تهیه و پخش می شد و به مدت یک سال هم ادامه یافت. من تصور می کنم در آن دوران مخاطبان و شنوندگان برنامه ی رادیویی صبح نیشابور از خیلی از برنامه های تلویریونی استانی هم بیشتر شد و مورد استقبال زیاد همشهریان قرار گرفت.
– شما از چه زمانی وارد کار اجرا شدید؟
– من ضمن تحصیل در رشته ی فلسفه و حقوق در دانشگاه علوم اسلامی رضوی و دانشگاه تهران به کار کتابت نقد و داستان نویسی برای بعضی نشریات هم مشغول بودم. از طرفی در انجمن های داستانی دانشگاه ها هم در نقش دبیری فعالیت داشتم. آن روزها در جلسات داستان خوانی برخی از اعضای انجمن های هنری که احتمالا به من لطف داشته اند با شنیدن خوانش های من، از من می خواستند که در تولیدات هنری صوتی انجمن ها مشارکت کنم و برای کار اجرا در رادیو تست صدا بدهم و من هم احتمالا این کار را خیلی دیر انجام دادم. بعد از این که از تهران برگشتم هم همین اتفافات در مشهد هم رخ داد. من به صدا و سیمای خراسان رضوی رفتم و این شروع همکاری من با صدا و سیما شد. شروع این اتفاقات در سال 88 و شاید کمی بعد تر بود که در رادیو به من پیشنهاد شد به جای اجرا در برنامه های دیگران، خودم برنامه تولید کنم. اولین کار رادیویی من ساخت آیتم های کوتاه صوتی نمایشی برای برنامه ی “ شَداو محله ” بود. این عبارت در لهجه ی خراسانی به معنی ” محله ی شاداب ” است. این برنامه خیلی موفق و پر مخاطب بود و بعد از ظهرهای پنجشنبه از رادیو خراسان رضوی پخش می شد. بعد تر به سمت تولید برنامه های نیم ساعته رفتم و همین هم البته پیشنهاد رادیو و مدیر تولید وقت رادیو خراسان رضوی بود. در همان دوره یا کمی قبل تر بود که با دوستانم چند برنامه ی مستند تصویری هم در باره ی نیشابور ساختیم و از شبکه خراسان رضوی پخش شد.
– از نظر شما چه تفاوتی بین برنامه های رادیو با تلویزیون وجود دارد ؟
در کارهای تصویری داستان، موسیقی و تصویر یکجا دور هم جمع می شوند. بدون هیچ تردیدی برای تولید یک برنامه ی خوب تصویری باید در تمام این آیتم ها تخصص بالایی داشت. برنامه های صوتی هم حس و حال خاص خودش را دارد و برای انتقال این حس فقط به کمک صدا و موسیقی، باید ممارست و تمرین فراوان داشت.
بعضی ها فکر می کنند برای تولید برنامه های رادیویی فقط نیاز به یک میکرفون و یک نفر مجری است که فقط صحبت کند، در حالی که یک برنامه ی رادیویی نیم ساعته یا حتی کم تر، احتیاج به تهیه کننده، کارگردان، نویسنده، صدا بردار، میکس، ادیت و… دارد. این روزها البته مد هم شده و زیاد دیده ام خیلی از کسانی که تصور می کنند هنرمند قدیمی و همه فن حریف هستند و البته آموزشی ندیده اند، روی صحنه ها خوانش ها و اجراهای مبسوطی هم دارند که باعث ایجاد یک سلسله آموزش غلط بین شاگردان آنها می شود.
– چه خاطراتی از دوران نویسندگی و انجمن داستان نیشابور به یاد دارید؟
من اصلا نویسنده هستم و اگر پیشه را فعالیتی حساب نکنیم که به واسطه ی آن آدم ارتزاق می کند، نویسندگی هنوز هم پیشه ی اصلی من است. از سن 13-14 سالگی به طور جدی داستان کوتاه می نوشتم و فن داستان نویسی و داستان خوانی همیشه طرف علاقه ی من بوده است. در آن سنین و سال های بعد هم با نوشتن داستان برای نشریات و شرکت در جشنواره های مدرسه ای این احساس خوب را در درونم زنده نگه می داشتم. در سال 88 من به نیشابور برگشته بودم و در انجمن داستان به عنوان دبیر حضور داشتم و این تقریبا به مدت سه سال ( کمی کمتر یا بیشتر ) ادامه یافت. من خاطراتم و واقعیت های دوره های مختلف زندگی ام را به عنوان یک جوان دهه شصتی – روز به روز – نوشته ام و شاید یک روز آنها را منتشر هم بکنم. البته در آن دوران با تمام ناملایمات موجود، به کمک دوستان هنرمندم فکر می کنم کارهای خوبی برای داستان شهر نیشابور انجام دادیم، ازجمله برگزاری سه دوره جشنواره ی داستانی با حضور جمعیت بسیار زیاد مخاطبان و نویسندگان مشهوری همچون مصطفی مستور و رضا امیرخانی. این همایش ها با استقبال خوب همشهری های فرهنگ دوست مواجه شد.
– شما برای علاقمندان به هنر اجرا چه توصیه ای دارید؟
هنر اجرا فقط به درد برنامه های رادیویی و تلویزیونی نمی خورد، مجری های حرفه ای و هیپنوتیزورهای توانمند به خوبی مشاهده می کنند فن بیان قدرتمند و روابط عمومی خوب در تمام شئونات زندگی انسان بسیار تاثیر گذار است. از شعارها بگذریم، برای موفق شدن در این حرفه استعداد ذاتی و مهم تر از آن، آموزش صحیح، تمرین و تکرار شروط لازم و کافی هستند.
– چه تفاوتی این کار با رشته های دیگر هنری دارد؟
این سوال به نظرم خیلی کلی می رسد. یک مجری باید با دیگر رشته های هنری در ارتباط باشد و آشنایی خوبی با خیلی از فنون و هنرها داشته باشد تا بتواند با بیان خوب و تسلط کامل به غنای کار خود بیفزاید.
– برای آینده چه برنامه هایی در نظر دارید؟
من به ساخت و اجرای برنامه های هنری ایدئولوژیک، فلسفی، فرهنگی، معنا گرا و تفکر برانگیز علاقه ی زیادی دارم و اصلا هدف من از تولیدات رسانه ای هم همین است. چند کار با این مضامین تولید کرده ام که البته در هیچ جا هنوز پخش نکرده ام و ان شاءالله قصد دارم کارهای بهتری هم در همین راستا تولید کنم و در اختیار مخاطبان قرار دهم.
– و سخن آخر؟
البته هنوز زمان بیان سخن آخر من در هنرهای مورد علاقه ام فرا نرسیده است اما اگر منظور شما سخن آخرم در این مصاحبه است برای کسانی که دوستشان دارم، اطمینان و آرامش را در تمام بهارها و پاییزها از خداوندگارم مسئلت دارم.
