خانم ها با ورود به عرصه های مختلف به ارتقا شخصیت خود اقدام کنند اوایل انقلاب که مساله حضور همگان – اعم از زن و مرد برای حفظ و تداوم انقلاب مطرح بود زنان در جایگاه مطلوبی قرار داشتند .اما با تثبیت وضعیت سیاسی به تدریج زنان از مدیریت ها دور شدند . بدین معنا […]
خانم ها با ورود به عرصه های مختلف به ارتقا شخصیت خود اقدام کنند
اوایل انقلاب که مساله حضور همگان – اعم از زن و مرد برای حفظ و تداوم انقلاب مطرح بود زنان در جایگاه مطلوبی قرار داشتند .اما با تثبیت وضعیت سیاسی به تدریج زنان از مدیریت ها دور شدند . بدین معنا که محدود کردن زنان شروع شد .مردان زنان را برای پست هایی چون وزیر و …قابل ندانستند و تنها در محدوده ی نمایندگی و مدیریت های میانی تعداد کمی از زنان حق حضور یافتند .
اما سوال اساسی این است که جامعه ی ما تا چقدر آماده ی حضور زنان در عرضه های مختلف اجتماع می باشد. خانم زهرا اشراقی می گوید : اگر بخواهیم منتظر جامعه باشیم شرایط تغییری نمی کند تغییر اجتماع دست افراد است باید بدون تعصب خاص تغییرات را شروع کرد .چون جامعه با تغییر ما دگرگون می شود .
مشکل عمده زنان در حال حاضر نداشتن آگاهی نسبت به حقوقشان می باشد .زن با این وضعیت هیچ کاری نمی تواند انجام دهد. در این مورد نقش آگاهی بخشی رسانه ها و مطبوعات غیر قابل انکار است .نشریات مخصوصا نشریات بانوان می توانند نقش موثری درآگاه کردن زنان داشته باشند و آنان را به حقوقشان آشنا کنند .
در این شماره به دیدار یکی از زنان فعال در عرصه های اجتماعی و ورزشی شهرمان رفتیم و از خاطرات و تجربیات ایشان آگاه شدیم .خلاصه ی این دیدار تقدیم شما همشهریان عزیز می گردد .
بنده اکرم نجار و متولد سال 1335 در نیشابور هستم .دورا ن تحصیلی ابتدائی را در مدرسه ی پروین اعتصامی ( ساختمان اولیه ی سازمان شیر و خورشید سرخ ) که در حاشیه ی خیابان اصلی قرار داشت گذراندم .در آن مقطع دانش آموزممتازی بودم و در انجمن پیشاهنگی و پلیس مدرسه فعالیت می کردم . مدیر ما در آن زمان خانم فنونی و معاون ایشان خانم حمیدی بود .ازآموزگاران فعال خانم ناظم زاده معلم سال ششم به یادم هست که به ایشان بسیار احترام می گذاشتم . پس از اتمام دوره ی ابتدایی وارد دبیرستان دخترانه ی آریا شدم که در محل فعلی مدرسه ی موسوی راد و در خیابان ارگ شمالی قرار داشت .
دوره دبیرستان آغاز فعالیت های اجتماعی و ورزشی من محسوب می شود .من درآن دوره عضو تیم بسکتبال مدرسه و کاپیتان این تیم بودم و کم کم عضو تیم بسکتبال شهرستان شدم و بعد ها به عضویت تیم بسکتبال استان در آمدم .مربیان ورزشی من جناب کیقبادی و خانم وکیلی بودند .برخی از افراد تیم بسکتبال بانوان نیشابور درآن زمان عبارت بودند از:آصفی، کرابی، وثوق و…. .ضمنا در سال های بعد دررشته های دوومیدانی و پرش ارتفاع هم فعالیت می کردم و مدال های فراوانی هم ازآن دوره به یادگار دارم .رئیس تربیت بدنی در آن زمان جناب نیری بود و پهلوان شورورزی هم در بسیاری از مراسم ورزشی بعنوان مسئول حضور داشت .
من در آن زمان عضو انجمن لژیون خدمتگزارن بشر هم بودم که وظیفه ی رسیدگی به خانواده های بی سرپرست را برعهده داشت .آخرین قهرمانی ما به سال 53 برمی گردد که توسط تیم آموزشگاه به دست آمد .من پس از گرفتن دیپلم به استخدام آموزش و پرورش در آمدم (دهه پنجاه ) و در همان سالها ازدواج کردم و از حجم فعالیت هایم کاسته شد و اولین حضورم در نقش یک آموزگاردرمدرسه ی روستای هلالی بود .
پس از ازدواج به شمال و شهر لاهیجان نقل مکان کردم و مدت نه سال در آنجا ساکن بودم در سالهای بعد از انقلاب فعالیت های ورزشی ما خیلی محدود شد و بانوان به سختی و گاه گاهی در سالن به ورزش می پرداختند .در سال 68 به سبزوار برگشتیم و مدت هفت سال هم در این شهر خدمت کردم .در سالهای 73- 74 بود که دوباره به شهرم نیشابور برگشتم و پس از مدتی ورزش کاراته را در بین مهد کودک ها شروع کردیم و کم کم هیئت کاراته ی بانوان در نیشابورشکل گرفت . یار و مدد کار من در آن مقطع جناب ایمانی و مهناز یغما بود ند که کمک زیادی به این امر نمودند . پس از تشکیل هیئت کاراته بنده حدود هفت سال مسئولیت آن را برعهده داشتم . در این مدت ورزش کاراته در بین بانوان شهر آنچنان رونق یافت که ورزشکاران این رشته ورزشی به مقامات کشوری دست یافتند.ضمنا در دوران مسئولیت من دو بارهیئت کاراته ی بانوان نیشابورتوانست مسابقات کشوری را در سالن های توانیروانقلاب برگزار کند .
بنده در انتخابات دوره ی سوم شورای شهر هم شرکت داشتم و رای نسبتا خوبی هم آوردم. در سال 88 به دلائلی از همکاری با هیئت کاراته ی بانوان باز ماندم و هیئت شطرنج را با کمک جناب ترشیزیان ( مدیر وقت اداره ی تربیت بدنی ) تاسیس کردیم.مربی ما در آن زمان نساج نام داشت .پس از آن آکادمی های شطرنج زیادی در سطح شهر پا گرفت و هم اکنون آکادمی شطرنج بانوان به مسئولیت خانم برکشاهی با موفقیت به فعالیت خود ادامه می دهد .
آخرین مسئولیت اجرایی من مدیرعاملی حدود 140 مهد کودک در سطح شهر و روستاست که حسابی مرا به خود مشغول کرده است .نا گفته نماند که در دوره ای هم کشاورز نمونه شدم .
بنده در مدت حدود چهل سال کار فرهنگی و اجتماعی و ورزشی به این نتیجه رسیده ام که خانمها باید خود شرایط رشدشان را فراهم کنند و با وارد شدن در عرصه های مختلف اجتماعی به ارتقا شخصیت و آگاهی خود اقدام کنند . من توانستم با کمک ورزش و هنر (موسیقی ) به آنچه لایق آن بودم برسم . بانوان توجه داشته باشند که ما نیمی از جمعیت کشور را تشکیل می دهیم در نتیجه از توان بالایی برخورداریم اگر به نور آگاهی و تجربه مسلح شویم .
من توانسته ام فرزندانی تربیت کنم که هرکدام در یک نقطه ی دنیا مایه سرفرازی خود و کشورشان بشوند .توصیه من به بانوان جوان شهرم این است که با کمک ورزش و هنر به سلامت جسم و روح خود کمک کنند و راه ارتقای شخصیت را در آگاهی و سلامت روان می دانم .همیشه به مردم شهرم نیشابور افتخار کرده ام و آرزوی بهترین ها را برای آنان دارم و امیدوارم نیشابور به جایگاهی که لایق آن است برسد.
