چندی پیش گالری آتیه نیشابور میزبان هنرمند نام آشنای همشهری، سعید بابایی و تابلوهای نقاشی او بود .وی فعالیت های هنری اش را در زمینه های تئاتر، سینما و تلویزیون، تالیف و تدریس، گرافیک و نقاشی ادامه داده است. هاشم کرانی مدیر گالری آتیه می گوید :«به همین سادگی» یک صدمین نمایشگاه در رشته های […]
چندی پیش گالری آتیه نیشابور میزبان هنرمند نام آشنای همشهری، سعید بابایی و تابلوهای نقاشی او بود .وی فعالیت های هنری اش را در زمینه های تئاتر، سینما و تلویزیون، تالیف و تدریس، گرافیک و نقاشی ادامه داده است. هاشم کرانی مدیر گالری آتیه می گوید :«به همین سادگی» یک صدمین نمایشگاه در رشته های مختلف هنری در سطح شهرستان است و سعید بابایی در این نمایشگاه نشان داده است که یک هنرمند چگونه می تواند برجامعه خودش تاثیرداشته باشد . به بهانه ی دیدارازاین نمایشگاه گفتگوی صمیمانه ای با این هنرمند نام آشنا وارزشمند انجام داده ایم.
گر چه جامعه هنری نیشابور شما را می شناسد، اما برای شروع، از خودتان بیشتر بگویید.
با کمال میل، من سعید بابایی و متولد سال 1337درنیشابور هستم. دانش آموخته ی رشته طراحی صحنه از دانشکده هنرهای دراماتیک تهران. در سال 57 وارد دانشگاه هنرهای دراماتیک شدم و آنجا در رشته های هنرهای نمایشی، نمایشنامه نویسی، طراحی صحنه، سینما، عروسک سازی و… آموزش دیده ا م .
دوره ی تحصیلی ام، نزد هنرمندان معروف کشور از جمله نصرت کریمی ( عروسک سازی )، رکن الدین خسروی (تئاتر ) و خورشیدی (طراحی صحنه ) گذشت و عملا مرا وارد فعالیت های هنری کرد . چون نقاش بودم، توسط خانم مهین مُهیمن به عنوان چهره پرداز در تالار وحدت تهران، دعوت به کار شدم . در آن جا کار با بازیگران معروفی چون زنده یا خسرو شکیبایی، هادی اسلامی، سوسن تسلیمی و … نگاهم را به هنر تغییر داد و در نهایت هنر، حرفه و علاقه اصلی من شد.
مهمترین حوزه ی فعالیت های هنری شما چه بوده است؟
نویسندگی و کارگردانی تئاتر، عروسک سازی در نمایش عروسکی بابا بزرگ و ترب، طراحی صحنه و بازیگری در نمایش “دشمنان” در تئاتر “چهارسوی” تهران و طراحی صحنه و کارگردانی نمایش “پیراهن ماه” و برگزاری بیش از صد نمایش عروسکی در مهد کودک های تهران و بالاخره داوری جشنواره های تئاتر استانی و شاهد، از مجموعه فعالیت های من بوده است.
در سینما و تلویزیون: عروسک سازی برای فیلم شهر موش ها ساخته مرضیه برومند، همکاری با حمید جبلی و ایرج طهماسب در فیلم های مشهور و عروسکی تلویزیونی ، طراحی و عروسک سازی در سریال عروسکی خاله گلدونه، طراح و کارگردانی بیش از یکصد تیزر تلویزیونی، همکاری در سریال دارو و درمان به عنوان چهره پرداز، به کار گردانی هادی صابر و بازی رضا کرم رضایی، کمک گریمور در فیلم طلسم ساخته ی داریوش فرهنگ و بازی سوسن تسلیمی.
تالیف و تدریس: مولف رمان “من و چشمهایش”، جُستارهایی در باب تصویر گری، مجموعه داستان تلخ، شیرین، گَس، شرکت در نمایشگاه فرهنگی ایران و قرقیزستان، شرکت در نمایشگاه بین المللی کتاب مالزی، مدرس رشته های هنری در دانشگاه های کشور، تدریس گریم در اداره ارشاد مشهد و…
گرافیک : طراحی بیش از هزار و دویست عنوان جلد کتاب، طراحی چهار دوره پوستر نمایشگاه بین المللی مشهد، طراحی پوستر نمایشگاه بازرگانی تاجیکستان و…
نقاشی : شرکت در نمایشگاه نوستالژی ایرانی در مجارستان، نمایشگاه نقاشی جمعی در ارمنستان، شرکت در نمایشگاه های مختلف کشوری، شرکت درساخت کارناوال هنری و…
با این کارنامه ی درخشان هنری، سوال کردن از شما مشکل تر شد؛ لطفا بفرمایید اولویت شما در کار هنری، چه رشته ای بوده است ؟
دغدغه اصلی من در سال های فعالیت هنری، کار برای کودک و نوجوان بوده است و تئاتر عروسکی اولویت اول من محسوب می شده است. زیرا کودکان طیفی هستند که پاکی و صداقت درآنها موج می زند و کار با کودک و برای کودک به من همیشه آرامش داده است.
مسیر پرپیچ و خم هنر را چگونه طی کرده ا ید ؟
من کار هنری را از کودکی با نقاشی شروع کردم به طوری که توانستم در مسابقات نقاشی دبیرستانی سال 56 در مشهد به مقام اول استان دست یابم. پس از آن در رشته طراحی دانشگاه هنرهای دراماتیک، پذیرفته شدم. در دانشگاه ضمن فراگیری رشته های مختلف هنری، به فعالیت در آن رشته ها هم پرداختم. اولین نمایشگاه نقاشی ام را درسال 86 ودر نگارخانه ی “سه رنگ” مشهد برگزار کردم، پس از آن در نگارخانه ی سروش، نگارخانه ی رضوان، گالری آتیه ی نیشابور، شهرهای بوداپست مجارستان، ایروان و مالموی سوئد، نمایشگاه نقاشی داشته ام. هم اکنون درکشور اتریش نمایشگاهی از آثار نقاشی ام برپاست. آخرین نمایشگاهم با نام “به همین سادگی” که مناظر طبیعی و ییلاقات نیشابور است هم در گالری آتیه نیشابور برگزار شده است وقرار است از این جا به کشور فرانسه انتقال یابد.
تجربه ی شما از برگزاری نمایشگاههای نقاشی در خارج از کشور چه بوده است ؟
نوستالوژی همیشه برای بشر مطرح بوده است؛ غربت و یاد وطن برای ایرانیان نیز از اهمیت برخورداراست. نقاشی های من که در آنها رد پایی از نوستالژی و خاطرات قدیمی هست، توانسته با این هموطنان و دیگر بازدید کنندگان ارتباط برقرار کند. من این را از نوشته ها و اظهار نظر بازدید کنندگان درک کرده ام و خیلی خوشحالم که توانسته ام با مخاطبان آن طرف آبها هم ارتباط برقرار کنم و حس خودم را به آنها منتقل نمایم.
نظر شما درباره اقتصاد در هنر چیست ؟
هنرمندان در ایران هنوز نتوانسته اند سلیقه ی مخاطب را کشف کنند و من سعی کرده ام این کار را انجام دهم تا بتوانم راهی برای فروش آثارم بیابم. قبل از انقلاب، کالای هنری در سبد خرید خانواده ها قرار داشت اما بعد از انقلاب به دلیل مشکلات اقتصادی و… متاسفانه خرید کالای هنری از اولویت خانواده ها خارج شده است. برخی هنرمندان هم نگاه بازاری به هنر پیدا کرده اند که این آفت بزرگی برای خلق آثار هنری می باشد. به نظر من هنرمند باید برای دلش و آرمان های متعالی انسانی کار کند؛ ضمنا نگاه مردم را به آثار هنری بازتر کند تا بتواند هنر را از عوام زدگی به دور نگه دارد .
انگیزه ی شما در فعالیت های هنری چه بوده است ؟
مادرم نقل می کرد در سالهای1338 در خانه ای زندگی می کردیم که قبل از ما استاد کمال الملک در آنجا زندگی کرده بود. فکر می کنم ناخودآگاه جذب هنر نقاشی شده ام. ضمنا من تا سنین سیزده سالگی در نیشابور بودم و پس از نقل مکان به مشهد و استفاده از محضر هنرمندانی چون انوش و داریوش ارجمن، رضا صابری، کیانیان و دیگر هنرمندان شخصیت هنری من شکل گرفت.
از نیشابور و کوچه باغ هایش چه به یاد دارید ؟
پدرم از بچگی مرا به ییلاقات نیشابور مثل بوژان و خرو می برد. گذشته ی من سرشار از خاطرات خوش نیشابور است به طوری که علاقه به این مناظر هنوز هم در ذهن من زنده است. مخاطب تجسم این خاطرات راهمیشه در نقاشی هایم می بیند .
فقدان هنر چه تاثیر سویی بر جامعه دارد ؟
به نظر من هنر روح فردی و جمعی را پالایش می دهد. فقدان آن تاثیر مخربی روی فرد و جامعه دارد. معتقدم فعالیت های هنری، جامعه را به سوی تعالی و آرامش سوق می دهد. در جامعه ای که هنرمندان رشد کنند، جامعه ای پویاتر از نظر انسانی خواهیم داشت.
با مقایسه هنر ایرانی با هنر روز جهان به چه نتیجه ای می رسیم؟
استاد محمد رضا لطفی در جمعی گفته بود موسیقی غرب دریاست و موسیقی ایرانی یک قطره اشک. ولی کشف یک قطره اشک ما را با جهانی آشنا می کند که که هنرغرب از این نکته عاجز است. من هم معتقدم هنر ایرانی باید حس ایرانی بودن را انتقال دهد و گرنه موفق نخواهد بود .
و مشکلات جامعه هنری در ایران ؟
یکی از معضلات جمع های هنری در ایران خود بزرگ بینی است که باعث افت نگاه هنری شده است. مساله دیگر اخلاق است که اگر در هنرمند ضعیف باشد تاثیر مخرب خواهد داشت به نظر من تکنیک هنری باید بعد از اخلاق بیاید و من به هنرمند اخلاق گرا بسیار احترام می گذارم .
درحال حاضر و در خلوت خود چه می کنید ؟
در خلوت خودم گه گاهی سه تار می نوازم. روی نقاشی و طراحی برای کارهای آینده ام متمرکزم و روزنامه نگاری هم می کنم و در روزنامه ی صبح امروز، مطلب و نقد هنری می نویسم .
و سخن آخر
همیشه به شهر و دیارم نیشابور افتخار کرده ام و سعی می کنم این هویت را در هر جای دنیا که باشم حفظ کنم و درآثارم آن را به تصویر بکشم . به نظر من نیشابور از همه جای دنیا زیباتر است و ما باید به هویت و گذشته ی درخشان خود افتخارکنیم و سعی کنیم هویت و اصالت خودمان را باز یابیم . در خاتمه آرزوی همبستگی بیشتر برای هنرمندان کشور و شهرم را دارم .
