معرفی کتاب های جدید

برای چنین جایی زیادی زیبا بود!

سلام! به کلبه کتاب خوش آمدید. یک جاهایی هست توی ادبیات داستانی که ادبیات محض است. نمی شود آن را به فیلم در آورد یا مثلا برای کسی دیگر تعریفش کرد. خودت باید بخوانی تا لذت ببری. تازه بعد هم که خواندی و خوشت آمد جرات نمی کنی به دیگران توصیه اش کنی چون ممکن است خوششان نیاید! دارم از کتاب «پسر عیسا»ی «دنیس جانسون» تعریف می کنم. نویسنده آمریکایی که حدود یک سال پیش با ترجمه ی پیمان خاکسار به فارسی زبانان معرفی شد. کتاب، ۱۱ داستان کوتاه دارد که راوی تمام آن ها یکی است و یک جورایی بی ارتباط به هم نیستند. این آقای جانسون که خودش مدتی با فقر و بدبختی و بی خانمانی و اعتیاد دست و پنجه نرم کرده با همین کتاب، در یک نظرسنجی دل بسیاری از منتقدان آمریکایی را ربوده و کتابش در زمان انتشار، در ردیف بهترین کتاب های ۲۵ سال اخیر آمریکا به حساب آمده است. این هم چند تایی از جمله ها و عبارت های باحال کتاب:

*نگاهش که کردم یاد گذشته هایی افتادم که با زنم می زدیم به دشت و دمن و این قدر عاشق بودیم که نمی فهمیدیم عشق چی هست.

*عجیب نبود که کلمات به کارش نمی آمدند. تمام جملات مستعمل شده بودند.

*چهل و خرده ای سالش بود. تمام عمرش را به باد داده بود. این جور آدم ها برای مایی که فقط چند سال به باد داده بودیم خیلی عزیز بودند.

*باید با ظرافت نشستن مرغ مگس خوار بر روی غنچه ی گل با او رفتار می کردی.

*هنوز به یک بخش از وجودش اجازه نداده بود متولد شود چون برای یک چنین جایی زیادی زیبا بود.

*تک تک قطره های باران را به اسم می شناختم.

گشت غمناک دل و جان عقاب

این خبر را هم به نقل از شرق بخوانید: نشر مروارید اخیرا گزینه اشعار پرویز ناتل‌خانلری را به همراه شعرهایی که او ترجمه کرده، منتشر کرده است. کتاب با گفتاری از دکتر محمدرضا شفیعی‌کدکنی و دو یادداشت از خانلری، شعری از مهدی اخوان‌ثالث خطاب به خانلری و گفت‌و‌گویی با دکتر پرویز ناتل‌خانلری همراه است. در گفتار دکتر شفیعی‌کدکنی درباره شعر خانلری می‌خوانیم: «خانلری در میان شاعران صدسال اخیر ایران، با کمترین حجم شعر، بیش‌ترین پایگاه شعری را به‌دست آورده است. وقتی به مجموعه کوچک «ماه در مرداب» که تقریبا حاوی تمام شعرهای اوست نگاه می‌افکنیم تعجب می‌کنیم که شاعری که در همه مباحث جدی تاریخ شعر معاصر، یکی از چهره‌های مورد بحث است، مجموعه میراث شعری او به صد صفحه هم نمی‌رسد.» آن چه در ادامه می‌آید، قسمتی است از شعر عقاب که از مشهورترین اشعار خانلری است و به صادق هدایت هم تقدیم شده است:

«گشت غمناک دل و جان عقاب/ چون ازو دور شد ایام شباب/ دید کش دور به انجام رسید/ آفتابش به لب بام رسید/ باید از هستی دل بر گیرد/ ره سوی کشور دیگر گیرد/ خواست تا چاره ناچار کند/ دارویی جوید و در کار کند/ صبح گاهی ز پی چاره کار/ گشت بر باد سبک سیر سوار/ گله کاهنگ چرا داشت به دشت/ ناگه از وحشت پر ولوله گشت/ وان شبان، بیم‌زده، دل‌نگران/ شد پی بره نوزاد دوان/ کبک در دامن خاری آویخت/ مار پیچید و به سوراخ گریخت/ آهو استاد و نگه کرد و رمید/ دشت را خط غباری بکشید/ لیک صیاد سر دیگر داشت/ صید را فارغ و آزاد گذاشت/ چاره مرگ نه کاریست حقیر/ زنده را دل نشود از جان سیر/ صید هر روزه به چنگ آمد زود/ مگر آن روز که صیاد نبود…»