دکتر مصدق روزی در زندان از شهامت وبزرگواری مادرش نجم السلطنه تعریف می کرد.او گفت : برای اولین‌بار مرا از اصفهان به نمایندگی مجلس شورای ملی انتخاب کرده بودند. سن من به نصاب قانونی نرسیده بود و من هم اعلام قبولی نکرده بودم. ولی یکی از روزنامه‌ها با عبارات زننده نسبت‌های ناروا به من داده بود که از شدت حملات ناجوانمردانه، تب کرده و بستری شدم. مادرم سررسید، پرسید چته، این وقت روز خوابیده‌ای؟ روزنامه را دادم و گفتم ببین چه نسبت‌های بدی به من داده است. مادر مختصرا خواند. روزنامه را پرت کرد و با تشر گفت برای همین تب کرده‌ای؟ گفتم بلی. با نوک پا چندبار به پایم کوبید و با تشدد و بیان اصطلاح خاصی گفت: پاشو! پاشو! اگر طاقت این حرف‌ها را نداشتی، چرا حقوق خواندی، می‌خواستی طبیب بشوی! وبعد اضافه کرد : قدر وقیمت هرکس دراجتماع به اندازه زحمت ومشقتی است که در راه آن اجتماع ومردم متحمل می شود.
جلیل بزرگمهر،دکتر مصدق دردادگاه تجدید نظرنظامی، شرکت سهامی انتشار،تهران ۶۵فص۸۳
