به بهانه توقف «به وقت مهتاب» از شبکه چهار سیما
لابد دو هفته پیش، در همین نشریه خبر پخش برنامه ی «به وقت مهتاب» را خواندید. برنامه ای که با همکاری جمعی از هنرمندان نیشابوری، از شبکه چهارم تلویزیون پخش می شد و در یکی از بخش های آن، «مهدی غبرایی» مترجم نام آشنای ادبیات داستانی هم حضور داشت. این برنامه قرار بود تا عید ادامه پیدا کند اما به ناگاه و بدون هیچ توضیحی قطع شد. گویا حضور «علی دهباشی»، سردبیر مجله ی فرهنگی بخارا و کسی که عمری را برای ادبیات ایران گذاشته، موجب تعطیلی برنامه ی «به وقت مهتاب» شد! ماجرا وقتی آغاز شد که جریان های تندرو در وبسایت تسنیم و بلافاصله کیهان و یالثارات، این مطلب را درج کردند:
«برنامه‌ای از شبکه چهارم تلویزیون ایران در حال پخش است. برنامه‌ای که درباره نگاه آن به فرهنگ ابهامات و از همه مهم‌تر حاشیه‌های زیادی به وجود آمده است. حاشیه‌هایی که گریبان صداوسیما را هم می‌گیرد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، ابهام درباره کارکرد حضور چهره‌هایی که معتقد به مبانی انقلاب اسلامی ایران نیستند در تلویزیون جمهوری اسلامی، هر از چند گاهی با حضور برخی چهره‌ها در تلویزیون دوباره مطرح می‌شود.
دیشب، حضور علی دهباشی، مسئول مجله‌ای به نام «بخارا» که یک تریبون اصلی برای جریان روشنفکری در ایران است در برنامه‌ای به نام «به وقت مهتاب» دوباره اعتراضاتی را روانه تلویزیون کرد. دهباشی در سال‌های اخیر با حضور در متن اصلی فضای روشنفکری ایرانی، عملا تبدیل به یکی از مهمترین تریبون‌های این جریان شده است.
این اتفاق پیش از این هم در تلویزیون ایران اتفاق افتاده بود و اعتراضاتی را برانگیخته بود. اعتراضاتی که بیش از هر چیز متوجه ابهام در فلسفه حضور کسانی که معتقد به فرهنگ انقلابی مورد قرائت جمهوری اسلامی نیستند در تلویزیون ایران است.»
جالب این که علی دهباشی، شخصیت آرام و بی حاشیه ای دارد و بخارا هم نشریه ای است که سال هاست بی ادعا به ادبیات و فرهنگ می پردازد و البته هیچ میانه ای با ادبیات چاپلوسانه و مداحانه ندارد. در گفتگویی هم که آقای دهباشی در برنامه ی به وقت مهتاب داشت سخن از نوستالژی در ادبیات بود و از پیش کسوتان ادبیات ایران همچون فروزانفر، جمالزاده، هدایت و جلال آل احمد یاد کرد. در خبری که در خیام نامه منتشر شد نوشتیم که گویا قرار است به وقت مهتاب، کمی پا را از دایره ی محدود همیشگیِ برنامه های صدا و سیما، فراتر نهد اما حالا با تاسف بسیار می بینیم که ظاهرا مدیریت تازه ی تلویزیون همچنان بر سیاست های گذشته که دفع حداکثری و جذب حداقلی است پای می فشارد. راستی این تنگ نظری ها که جز روی گردانی بیشتر مردم از تلویزیون، حاصلی ندارد تا چه زمانی قرار است ادامه پبدا کند؟!
مهدی کاکلی
